Φεύγει το 2015 και οι περισσότεροι ασφαλιστές μετράνε τον απολογισμό μαύρης χρονιάς μέσα στην οποία έχασαν δυο φορές εισοδήματα μέσα στην αγορά που βουλιάζει, μία στα μειωμένα τιμολόγια και μία στις προμήθειες και συμβάσεις τους.

Η θηλιά των υποχρεώσεών τους συνεχώς σφίγγει από πολλά χέρια που ξεκίνησαν με τις πράξεις 30 και 31, την υπερβολική γραφειοκρατία, τη σκληρή φορολόγηση, τις εισφορές, τα γενικά έξοδα, τα τέλη κυκλοφορίας, τον ΕΝΦΙΑ, το ξέφρενο πάρτυ ακρίβειας των πάντων και των άμεσων υποχρεώσεων για πληρωμή βασικών αγαθών όπως το νερό και το φως. Οι ασφαλιστές μας έχουν περιορίσει γενικώς τις δαπάνες διαβίωσης γύρω στο 50%! Και το χειρότερο ότι είναι δύσκολο να ασφαλίσουν τον κόσμο αφού οι Έλληνες υποφέρουν χωρίς τα απαραίτητα, και έρευνες δείχνουν πως μία στις δύο οικογένειες ζουν με τη σύνταξη του παππού ή της γιαγιάς!

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου κ. Βασ. Κροκίδης σε μήνυμά του αναφέρει ότι «η καταβολή Δώρου Χριστουγέννων στον ιδιωτικό τομέα θα χρησιμοποιηθεί για φόρους και άλλες υποχρεώσεις αντί για Χριστουγεννιάτικα δώρα...». Παράλληλα αβέβαια ξεκινά το 2016 για την τύχη του ασφαλιστικού και τα κόκκινα δάνεια που θα επιβαρύνουν ακόμα πιο πολύ το κλίμα των ημερών. Επιπλέον όλων αυτών το SOLVENCY II φέρνει ανακατατάξεις στις εταιρίες, πωλήσεις, συγχωνεύεις και μετακινήσεις ιεραρχίας σε προσωπικό και πωλήσεις.

Οι ασφαλιστές έχασαν τον ύπνο και χαμόγελό τους αβοήθητοι και χωρίς σφαιρική ενημέρωση από αρμόδιους συνδικαλιστικούς φορείς. Τα καυτά θέματα για τη τύχη των χαρτοφυλακίων τους και τους πολέμους ανταγωνισμού από εναλλακτικά δίκτυα και ΙΝΤΕΡΝΕΤ δεν αναφέρονται στις αδιάφορες ημερίδες περί αξίας του θεσμού και τα εκπαιδευτικά σεμινάρια κάποιων συλλόγων που για πολλούς έχασαν την οντότητά τους και το ρόλο τους είτε στις συναντήσεις εθιμοτυπίας και δημοσίων σχέσεων είτε σε κοινές ανακοινώσεις γενικών απρόσωπων παρεμβάσεων εκπαιδευτικού συνήθως περιεχομένου.

Πολλοί ακόμα υποστηρίζουν ότι οι σύλλογοι δεν είναι αίθουσες διδασκαλίας αλλά κέντρα πάλης και διεκδικήσεων και ούτε μπορούν να παίξουν ρόλο εκπαιδευτών ή αντιπροσώπων εκπαιδευτικών οργανισμών.

Σχεδόν όλοι με απελπισία παρατηρούν τις συμβάσεις τους και τα χαμένα δικαιώματα, όλοι αγανακτούν με τις εκβιαστικές πρακτικές των εταιριών, σχεδόν όλοι φοβούνται να δείξουν τι είχαν και τι έχασαν κάτω από το βάρος των δανείων και υποθηκών και συμφωνητικών που υπέγραψαν, σχεδόν όλοι αναστενάζουν για την επαγγελματική τους τύχη και το μέλλον των οικογενειών τους.

Κάθε κοστοβόρα απόπειρα δικαστικής διεκδίκησης είναι μάταιη στις συνθήκες και αλληλένδετα προβλήματα που ταλαιπωρούν τους περισσότερους από αυτούς που υποφέρουν...

Ευχόμαστε να αντέξουν, ευχόμαστε να ξεπερασθεί η κρίση. Η κοινωνία χρειάζεται τους ασφαλιστές! Και δυστυχώς ΔΕΝ ακούσαμε κάτι από τις εταιρίες που να βοηθά τους διαμεσολαβούντες διευκολύνοντας τις δόσεις τους, τις υποχρεώσεις ή κάποιο επίδομα για αυτούς που έχασαν σημαντικό εισόδημα!