Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από αυτούς που διαβάζετε αυτό το άρθρο, έχετε ταξιδέψει κάποια στιγμή με κάποιο αεροπλάνο, σε κάποια μικρότερη ή μεγαλύτερη πτήση! Φανταστείτε τον εαυτό σας μέσα σε ένα αεροπλάνο, ταξιδεύοντας από την όμορφη Αθήνα, με το υπέροχο Σεπτεμβριανό κλίμα, όπου η θερμοκρασία κυμαίνεται από 17 έως 32 βαθμούς κελσίου, προς τα εξωτικά Ιωάννινα όπου ο καιρός και η θερμοκρασία μπορεί να είναι πάντα μία έκπληξη! Η πτήση αυτή θα διαρκέσει από 50’ έως 60΄, και ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, δεδομένου ότι πάντα μπορεί να υπάρξουν κάποιες αναταράξεις, η πρόβλεψη λέει ότι η πτήση θα είναι πολύ πολύ ευχάριστη!  

Ας μπούμε για λίγο, πιο μέσα στο αεροπλάνο! Πόσο μεγάλη σημασία έχει αν ταξιδεύουμε στην μπίζνες ή στην οικονομική θέση; Οι διαφορές μεταξύ των δύο θέσεων, όσον αφορά στον εν λόγω προορισμό, είναι μικρές και δεν μπορούν να αλλάξουν δραματικά την ποιότητα του ταξιδιού για τον επιβάτη. Η πτήση έχει τόσο μικρή διάρκεια που το αεροπλάνο μετά βίας προλαβαίνει να ανέβει στα 20.000 πόδια, ώστε αμέσως να αρχίσει να κατεβαίνει για την προσγείωση.

Με λίγη περισσότερη φαντασία, ενδεχομένως να γινόταν να πραγματοποιηθεί η πτήση αυτή χωρίς αεροσυνοδούς...! Ή η παρουσία τους να υπήρχε μόνο για την περίπτωση που κάτι δεν θα πήγαινε καλά και θα χρειαζόταν να ενεργοποιήσουν τις άλλες δεξιότητες και γνώσεις που έχουν, πέραν από αυτές του να σερβίρουν μπισκοτάκι και καφέ στους επιβάτες. 

Την ίδια στιγμή λοιπόν που εμείς ονειρευόμαστε αυτό το αστραπιαίο ταξίδι, κάποιος άλλος επιβάτης βρίσκεται σε ένα αεροπλάνο για να ταξιδέψει από το Άμστερνταμ προς το Ρίο (όχι της Πάτρας, αλλά της Βραζιλίας)! Πρόκειται για μία παρ’ ολίγον δωδεκάωρη πτήση!!! Δεν το λες και μία ζωή, δεν είναι όμως και μία απλή υπόθεση. Πως να είναι άραγε δώδεκα ώρες μέσα σε ένα αεροπλάνο και πόση διαφορά μπορεί να έχει η θέση στην οποία κάθεται αυτός ο επιβάτης σε σχέση με κάποιον άλλο. Όσον αφορά στις οικονομικές θέσεις, οι επιβάτες (Α, Β και Γ) έχουν να λύσουν την εξής σπαζοκεφαλιά, διότι κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα ευχαριστημένος για τους παρακάτω λόγους: 

- Αν ο Α κάθεται στο παράθυρο, θα απολαύσει κάποιες στιγμές την υπέροχη θέα (αλλά πόσο να την απολαύσει; 12 ώρες είναι αυτές) και την ίδια στιγμή αν θελήσει να πάει στην τουαλέτα ή να σηκωθεί για να ξεμουδιάσει, θα πρέπει να αναστατώσει τους δυο συνταξιδιώτες του, οι οποίοι είναι πιθανό να κοιμούνται...
- Αν ο Β κάθεται στο διάδρομο, από τη μία θα είναι πιο ανεξάρτητος, από την άλλη όμως δεν θα δει καθόλου τη θέα και σίγουρα θα χρειαστεί να ανοίξει πόλεμο με τα τρόλεϊ σερβιρίσματος των αεροσυνοδών που θα περνάνε ανά τακτά χρονικά διαστήματα και φυσικά οι δύο συνταξιδιώτες του θα χρειαστεί να τον σηκώσουν από τουλάχιστον μία φορά ο καθένας για να περάσουν, και μάλλον να τον ξυπνήσουν κιόλας...
- Να μην συζητήσουμε για τον Γ που κάθεται ανάμεσα από τους παραπάνω…μπορείτε να φανταστείτε τις δυσκολίες που θα έχει να αντιμετωπίσει, όταν οι δύο προαναφερθέντες θα απλωθούν σε πλάτος και θα κάνουν κατάληψη στα μπράτσα των καθισμάτων, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένα περιθώριο χαλάρωσης για τον ενδιάμεσο επιβάτη Γ. 

Αφού λοιπόν ο ήρωας της ιστορίας μας, λύσει την σπαζοκεφαλιά και κάτσει σε κάποια θέση, θα πρέπει συνάμα να οπλιστεί με αρκετή υπομονή. Και αυτό διότι στην οικονομική θέση θα υπάρχουν δύο με τρείς αεροσυνοδοί ανά διάδρομο για να εξυπηρετήσουν κατά μέσο όρο 300 άτομα. Δηλαδή η αναλογία θα είναι ένας συνοδός ανά 50 άτομα (κρατήστε αυτά τα νούμερα γιατί θα τα χρειαστούμε παρακάτω). Για να μην το κάνουμε πολύ δύσκολο, μπορούμε απλά να φανταστούμε την εξυπηρέτηση που θα έχουμε σε μία κατάμεστη ταβέρνα με ελάχιστο προσωπικό (όλοι το έχουμε ζήσει)! 

Στην μπίζνες θέση όμως συμβαίνει το ίδιο; 

Οι θέσεις εκεί είναι πιο αραιές και οι συνοδοί είναι αναλογικά περισσότεροι σε σχέση με τους επιβάτες. Την ίδια στιγμή ο χώρος που έχουν για τα πόδια τους είναι αρκετά μεγαλύτερος ώστε να μπορούν να περάσουν πιο αναίμακτα οι ώρες. Το μενού είναι επίσης διαφορετικό αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα στην εν λόγω ιστορία.

Φυσικά υπάρχει ο αντίλογος εδώ, και είμαι σίγουρη ότι ήδη το έχετε σκεφτεί, ότι η διακεκριμένη θέση είναι αρκετά πιο ακριβή από την οικονομική, επομένως φυσικό και επόμενο είναι και οι παροχές να είναι ανάλογες του κόστους της θέσης.. και ναι, συμφωνώ!

Και στις δύο παραπάνω ιστορίες, τα αεροπλάνα είναι τα μέσα τα οποία θα μας πάνε στον προορισμό μας, σε όποια θέση και να καθίσουμε τελικά. Η διαφορά του κόστους θα είναι αρκετά μεγάλη και ενδεχομένως να μην αξίζει να πληρωθεί στην περίπτωση του ΑΘΗΝΑ-ΓΙΑΝΝΕΝΑ, στην περίπτωση όμως των δώδεκα ωρών ενδεχομένως να είναι ωφέλιμο. 

Αν κάποιος ταξιδεύει με τη δουλειά του, που σημαίνει ότι θα χρειαστεί να φτάσει στον προορισμό του σε μία καλή και σχετικά ξεκούραστη κατάσταση, έτσι ώστε να είναι άμεσα έτοιμος για μία επαγγελματική συνάντηση, τότε επιβάλλεται να πληρώσει κάτι παραπάνω για να ταξιδέψει πιο άνετα. Γνώμονας δεν είναι η ακριβή σαμπάνια και το καλύτερο μενού…αλλά η πρακτική των πραγμάτων…

Αν τώρα αντικαταστήσετε τις λέξεις πτήση, μπίζνες και οικονομική θέση με τις λέξεις νοσηλεία, κρεβάτι σε ιδιωτικό νοσοκομείο και κρεβάτι σε δημόσιο νοσοκομείο αντίστοιχα, μπορείτε να νιώσετε το συναίσθημα…

Και στις δύο περιπτώσεις νοσοκομείων ο ασθενής θα εξυπηρετηθεί, απλώς δεν ξέρουμε σε τί χρόνους και με ποιο αποτέλεσμα, όταν οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι πολύ λιγότεροι αναλογικά σε σχέση με τους ασθενείς. Στην περίπτωση μιας πτήσης, μπορεί να μην τεθεί μεγάλο ζήτημα αν καθυστερήσει ένας καφές ή ένα σνακ. Στην περίπτωση μιας νοσηλείας όμως η έλλειψη προσωπικού σίγουρα καθιστά πολύ δύσκολη τη συνθήκη για τους εργαζόμενους και φυσικά και για τους ασθενής.  Αλλά πέραν αυτού, η έλλειψη προσωπικού σε ένα νοσοκομείο μπορεί να αποβεί ακόμα και μοιραία για κάποιους. 

Τί σχέση έχει η ιδιωτική ασφάλιση με όλα τα παραπάνω; 

Ένα συμβόλαιο υγείας, μας δίνει πρόσβαση στην «μπίζνες θέση» των νοσοκομείων, όταν και αν ποτέ πραγματικά την χρειαστούμε, χωρίς να χρειαστεί να δαπανήσουμε μία περιουσία. Στο κάτω κάτω της γραφής, το να αγοράσει κανείς ένα ακριβό εισιτήριο, έχει συγκεκριμένο κόστος το οποίο το γνωρίζουμε εκ των προτέρων. Αντιθέτως, στην περίπτωση μίας νοσηλείας, ποτέ δεν ξέρουμε πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει το κόστος της, την ίδια στιγμή που το κόστος ενός ασφαλιστηρίου είναι επίσης προκαθορισμένο, το γνωρίζουμε και μπορούμε να το διαλέξουμε! 

Το παράδοξο στην Ελλάδα είναι ότι, ενώ τα αεροπορικά εισιτήρια είναι ακριβά σε σχέση με αυτά του εξωτερικού, την ίδια στιγμή τα ασφάλιστρα των συμβολαίων υγείας είναι πολύ χαμηλά...

Ποια είναι η Δανάη Δήμητρα Δούκα

Η Δανάη Δούκα γεννήθηκε στην Πατρα στις 24 Οκτωβρίου του 1987, μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά η καταγωγή της είναι από την Κόνιτσα. 

Φοίτησε στο Μουσικό Σχολείο Παλλήνης και στη συνέχεια σπούδασε Μηχανικός Επιστήμης Υλικών στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου πήρε το δίπλωμά της με ειδίκευση στα αεροπορικά υλικά, συνδυάζοντας έτσι τις σπουδές και την αγάπη της για τα αεροπλάνα. 

Από το 2015 έως σήμερα είναι Ασφαλιστική Σύμβουλος, όπου το 2019 προήχθη σε Senior Insurance Agent και το 2020 σε Executive Insurance Agent. 

• Σαν επαγγελματίας, προσπαθεί να γίνεται κάθε μέρα καλύτερη και να είναι κοντά στους πελάτες της
• Σαν φίλη προσπαθεί να είναι δίκαιη και παρούσα
• Σαν άνθρωπος προσπαθεί να μην απογοητεύει την εαυτό της, να αγκαλιάζει και να μαθαίνει από τα λάθη της αλλά και από τα λάθη των άλλων.

Είναι φύση αισιόδοξη και προσπαθεί να ψάχνει την θετική πλευρά σε κάθε τι που συμβαίνει.