Ο επικίνδυνος εφησυχασμός στα γραφεία πωλήσεων, πολλών ασφαλιστικών επιχειρήσεων προβληματίζει όσους προβλέπουν πολλά αδιέξοδα για το μέλλον της διαμεσολάβησης και κατ’ επέκταση των ασφαλιστικών επιχειρήσεων και του κλάδου.
Τα χρήματα λιγοστεύουν σε όλους, η αγορά «στέγνωσε», τα ευρώ εξαφανίστηκαν στα νοικοκυριά και η μέση οικογένεια δεν έχει ευκολία να αγοράσει όσα χρειάζεται. Το ερώτημα «τι θα γίνει;» εάν έρθει μια αρρώστια, ένα ατύχημα, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, πλανάται παντού και ο κορονοϊός δυσκολεύει ακόμα πιο πολύ τα πράγματα αφού η μείωση επεμβάσεων έως 80% στα δημόσια νοσοκομεία ανεβάζει τη νοσηρότητα και θνητότητα σε χειρουργικές παθήσεις και την αναμονή για χειρουργείο από 8 μήνες έως δύο χρόνια όπως υποστηρίζουν πολλά σωματεία εργαζομένων στην υγεία, όπως ανακοινώσεις ΟΕΝΓΕ, ΙΣΑ, ΕΙΝΑΠ, ΦΕΚ 341/29-1-21 κ.α..
Μια κάποια λύση για πολλούς θα ήταν και η ιδιωτική ασφάλιση υγείας σε ιδιωτικά νοσοκομεία, κάτι που σε πολλούς ίσως είναι ακριβή λύση, σε άλλους όχι και σε όλους είναι μια λύση ζωής-θανάτου όπου ΔΕΝ μετρά το κόστος και η πολιτική προσέγγιση του προβλήματος ούτε ο καταλογισμός ευθυνών των νυν ή των πρώην στις κυβερνήσεις.
Εδώ όμως παρατηρείται το φαινόμενο μιας περίεργης «απραξίας» στους χώρους πωλήσεων σε managers και πωλητές όπου έπιασε πολλούς μια «δυσκινησία» έργου και προτάσεων. Είναι και κάποιοι που κατευθύνουν τις πωλήσεις «μακριά» σε αποταμιεύσεις και συντάξεις, προσπερνώντας τα πρόσκαιρα, το σήμερα, τις αρρώστιες, τις δυσκολίες, τις οφειλές σε εφορίες, ταμεία και εμπορικές δοσοληψίες των χρόνων του κορονοϊού…
Φταίει η εκπαίδευση; Φταίει η έλλειψη ηγετών; Φταίει ο «κακός μας ο καιρός»; Φταίμε όλοι; Φταίνε λίγοι; Φταίει η κακή μας η μοίρα; Πώς θα φύγουμε από την κατάσταση μιας «τεμπελοναρκωμένης συμπεριφοράς»; Πώς θα τολμήσουμε να βγούμε έξω; Τι κίνητρα χρειαζόμαστε να σηκώσουμε πάλι στόχους όνειρα, επιδιώξεις πιο πέρα από το... «περίμενε»;
Στο ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΑΙ έχουμε 15 σελίδες σε αυτό θέμα (δείτε εδώ)...
Ας κάνουμε ένα επανασχεδιασμό στα επαγγελματικά και προσωπικά μας...
Δεν είναι δυνατόν δίπλα μας άνθρωποι να ψάχνονται κάπου να πιαστούν για το καλό της υγείας τους και να σώσουν ίσως της ζωής τους, 8,9, 10 μήνες, 1, 1,5, 2 χρόνια και εμείς να… αργούμε να κάνουμε κάποια βήματα χρονικά από 8 μήνες έως 2 χρόνια!
Η ιδιωτική ασφάλιση είναι δυνατή και μπορεί. Ας συμμαχήσουμε ΤΩΡΑ μαζί της! Ευάγγελος Γ. Σπύρου
