Μια φωτογραφία που κάνει το γύρο του Διαδικτύου και την οποία δεν έδειξαν οι τηλεοράσεις που συντονίζονται μόνο για σκηνές δράσης ή καταστροφής στις πυρκαγιές που τρώνε πάλι φέτος τη χώρα, φαίνεται μια ομάδα πυροσβεστών και κοιμάται στην άσφαλτο δίπλα από τον τόπο που καπνίζει, μετά την κατάσβεση που πέτυχαν στην Κερατέα.

Πρόκειται για μια φωτογραφία που δεν κατάφερα να βρω ποιος την τράβηξε και του απευθύνω από εδώ ένα μεγάλο ευχαριστώ και η οποία αυτομάτως γεννά πέρα από την συμπάθεια και εκτίμηση για το τιτάνιο έργο των ανωνύμων πυροσβεστών και πολλά ερωτήματα για το πόσο αυτοί οι άνθρωποι που κινδυνεύουν κάθε μέρα σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας προσπαθώντας να καταστείλουν μικρές ή μεγάλες πυρκαγιές, έχουν την ανάλογη υποστήριξη απ’ αυτό που λέμε κράτος. Ή απλά πως τους λογαριάζει το σχετικό Υπουργείο ή η Κυβέρνηση όταν τους καλεί να πέσουν κυριολεκτικά στη φωτιά να σώσουν την περιουσία του κάθε πολίτη και τα δάση που κάθε καλοκαίρι γίνονται παρανάλωμα.

Όλα τα ερωτήματα μπορούν να συμπυκνωθούν σε ένα: Υπάρχει επιτελικό κράτος ή αυτό απλά είναι ένα σχήμα λόγου το οποίο περιγράφουν πολύ συχνά οι αρμόδιοι των σχετικών υπηρεσιών, από τον κατώτερο διοικητικό υπάλληλο, τους Υπουργούς ως τον Πρωθυπουργό. Κι αν υπάρχει, τότε γιατί βλέπουμε τους ήρωες του καλοκαιριού να κοιμούνται στην άσφαλτο; Δεν υπάρχει δηλαδή γι’ αυτούς καμία πρόβλεψη για το πως θα ξεκουραστούν μετά από κάθε επιχείρηση; Δεν θέλουν αυτοί οι άνθρωποι να πλυθούν να φύγει η στάχτη από πάνω τους, να αλλάξουν ρούχα, να κοιμηθούν σε ένα κρεβάτι, να περιποιηθούν λίγο τον εαυτό τους, να μιλήσουν με τους δικούς τους και να τους πούνε ότι είναι καλά και μόλις τελειώσει το έργο τους θα γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους; Καθώς δε οι περισσότεροι είναι από διάφορα απόμακρα σημεία της χώρας που καλούνται να σβήσουν τις μεγάλες πυρκαγιές όπου αυτές συμβούν, έχουν ανάγκες που ούτε καν φαντάζονται οι χαρτογιακάδες των Υπηρεσιών που τους καλούν να επέμβουν.

Τα θέλουν όλα αυτά αλλά δεν τα έχουν γιατί ακόμα και οι ήρωες του καλοκαιριού σε μια χώρα που τόσο συχνά πληγώνεται από τις πυρκαγιές είναι υπάλληλοι δεύτερης τάξης. Οι περισσότεροι μάλιστα είναι εποχικοί, δηλαδή εργάζονται για ένα εξάμηνο, όσο διαρκεί η αντιπυρική περίοδος και μετά βγαίνουν στην ανεργία. Παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες τους προς την Κυβέρνηση, οι εποχικοί πυροσβέστες ακούνε μόνο υποσχέσεις. Σε μια χώρα το ξαναλέω που όχι μόνο καίγεται κάθε καλοκαίρι αλλά πνίγεται τις άλλες εποχές οι άνθρωποι που θα τρέξουν πρώτοι είναι εποχικά εργαζόμενοι!

Φοβάμαι δε πως αυτό το κοίτασμα των πρόθυμων γι’ αυτή τη δουλειά κοντεύει να εξαντληθεί καθώς θα πάψει το ενδιαφέρον για απασχόληση και τότε τίποτα δεν μας σώζει. Καλά είναι τα τεχνικά μέσα που διαφημίζουν οι αρμόδιοι αλλά χωρίς την ψυχή των ανθρώπων που πέφτουν στη φωτιά, δεν μπορούν να λειτουργήσουν και να αποδώσουν. Και η ψυχή εδώ δεν σηκώνεται ψηλά με εποχική απασχόληση και ύπνο στην άσφαλτο!