Είναι μακρύς ο κατάλογος απ’ αυτά που λείπουν ή υπολειτουργούν στην πόλη, η οποία, παραδόξως επιμένει να είναι ζωντανή και να ονειρεύεται καλύτερες ημέρες, ειδικά όταν αλλάζει η δημοτική αρχή και η αισιοδοξία περισσεύει τουλάχιστον τους πρώτους μήνες μέχρι να προσαρμοστούν οι νέοι δημοτικοί άρχοντες στην κατάσταση. Μια άλλη περίοδος που η πόλη ονειρεύεται πως θα γίνει μια άλλη είναι το καλοκαίρι στο τέλος του οποίου και με την επιστροφή τους οι παραθεριστές πιστεύουν πως θα τα βρουν όλα αλλαγμένα…

Και είναι η περίοδος του καλοκαιριού τόσο λίγη που πραγματικά πολλές φορές οι περισσότεροι δεν προλαβαίνουν να το απολαύσουν. Τόσο που και οι λίγες ημέρες που θα λείψουν από την πόλη ούτε καν καταγράφονται στα πεπραγμένα της ζωής κι έτσι αφού το πρώτο περπάτημα στην πόλη τον Σεπτέμβριο δεν πρόκειται να φανερώσει τίποτα το καινούργιο οι ελπίδες για όποια αλλαγή, μετατίθενται προς ευόδωση το άλλο καλοκαίρι.

Στο μεταξύ, το φετινό καλοκαίρι βρίσκεται στην αποθέωσή του και στην πόλη όπου για να βρει κάποιος μια σταγόνα νερό να ξεδιψάσει πρέπει οπωσδήποτε να πάει σε ένα περίπτερο ή άλλο μαγαζί να αγοράσει ένα μπουκαλάκι πληρώνοντας μισό ευρώ το οποίο δεν είναι βέβαιο ότι περισσεύει σε όλους και η ιδέα ότι αυτό αδειάζει σε δυο γουλιές οξύνει τη δίψα αλλά στην περίπτωση η τσέπη συνήθως βάζει τους δικούς της αυστηρούς περιορισμούς.

Ένα μπουκαλάκι νερό την ημέρα επί δυο - τρία εκατομμύρια κατοίκους της Αθήνας (μη κάνω αναγωγή σε όλη τη χώρα και υπολογίσω και τα εκατομμύρια τουρίστες) κάνει τις βιομηχανίες εμφιάλωσης και το κύκλωμα εμπορίας νερού να τρίβει τα χέρια του αλλά από την άλλη πλευρά, αυτοί που βλέπουν να μας πνίγει το πλαστικό έχουν να πουν πολλά για την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τα άδεια μπουκάλια που πλημμυρίζουν κάθε γωνιά της Ελλάδας και κυρίως περιοχές όπου έντονος παρατηρείται ο τουρισμός.

Το νερό λοιπόν είναι ένα από τα κορυφαία προβλήματα της πόλης το καλοκαίρι αφού δεν υπάρχουν βρύσες για να σκύψει όποιος διψάει ή θέλει να δροσιστεί. Είναι παράξενο, μια πόλη που όλοι γνωρίζουν πως η ζέστη δημιουργεί τέτοια προβλήματα να μην έχει βρύσες σε κεντρικά της σημεία ή σε κάποιες πλατείες να ξεδιψάει ο κόσμος δωρεάν και να δροσίζει τα χέρια και το πρόσωπό του. Σίγουρα θα πουν κάποιοι πως αυτές οι βρύσες δεν θα βγάζουν παγωμένο νερό αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το νερό όταν τρέχει είναι δροσερό από μόνο του και σαν ιδέα μόνο ότι μπορεί κάποιος να το έχει διαθέσιμο τον δροσίζει.

Παλιότερα κάποιος δήμαρχος είχε την ιδέα να φυτέψει κάποιες μεταλλικές βρύσες σε διάφορα σημεία της πόλης αλλά απ’ αυτές σήμερα δεν λειτουργεί σχεδόν καμία και τα κουφάρια τους, όπου δεν τα έχουν ξεκολλήσει οι γνωστοί ανακυκλωτές έχουν γίνει σημεία όπου συγκεντρώνονται σκουπίδια. Εκείνες οι βρύσες απασχόλησαν θυμάμαι τότε τους Αθηναίους, όχι για τόσο για το ρόλο τους αλλά από τον περίεργο σχεδιασμό τους αλλά γρήγορα ξεχάστηκαν γιατί ήταν άβολες και βαλμένες σε λάθος σημεία ενώ η κατασκευή τους δεν βοηθούσε καθόλου την καθαριότητα που απαιτεί το νερό σε δημόσιο χώρο.

Έτσι, για να ξεδιψάσει κάποιος στην πόλη μπορεί μόνο αν γνωρίζει που είναι οι βάνες που χρησιμοποιούν οι κηπουροί στα παρκάκια κι από εκεί τραβάει το λάστιχο και απολαμβάνει το νερό όπως αυτός θέλει και χωρίς να νοιάζεται αν τον βλέπουν περίεργα οι άλλοι…