Γράφει ο Γιώργος Καπράλος, διακανονιστής τροχαίων ατυχημάτων και ιδρυτικό μέλος της GLA (Greek Loss Assessors)
Η πανδημία του κορωνοϊού, οι φυσικές καταστροφές αλλά και τα τροχαία ατυχήματα αποτελούν πρόκληση για τον ασφαλιστικό κόσμο, αλλά και για τον πολίτη ο οποίος αδυνατεί να κατανοήσει τις οδυνηρές συνέπειες όλων αυτών.
Ο ασφαλιστικός κλάδος στάθηκε δίπλα στον πολίτη τις δύσκολες ώρες της πανδημίας αλλά και των φυσικών καταστροφών στη χώρα μας. Οφείλει να νοιώθει περήφανος για τα εκατ. ευρώ που δόθηκαν ως αποζημιώσεις στους πληγέντες από τις πλημμύρες και τους σεισμούς αλλά και στα θύματα των τροχαίων ατυχημάτων. Ταυτόχρονα όμως, θα πρέπει να προβληματιστεί για το γεγονός ότι μόλις το 20% των πληγέντων ήταν ασφαλισμένοι, ενώ το 80% δεν ήταν!
Θα πρέπει επιπλέον να προβληματιστεί για το γεγονός ότι χιλιάδες οχήματα εξακολουθούν να κυκλοφορούν ανασφάλιστα στους ελληνικούς δρόμους, την ίδια ώρα που τα τροχαία ατυχήματα αποτελούν τη νούμερο 1 αιτία θανάτων για τους νέους κάτω των 25!
Από την άλλη, ο πολίτης ακούει καθημερινά, εν μέσω της πανδημίας, τον όρο "ατομική ευθύνη" για την τήρηση των μέτρων περιορισμού της νόσου, της άσκοπης μετακίνησης, της αποφυγής μαζικών συγκεντρώσεων, του εμβολιασμού κλπ.
Θα προεκτείνω τον όρο της ατομικής ευθύνης και στο θέμα της ασφάλισης.
Εν έτει 2021, ο κάθε ένας από εμάς καλείται να αναλάβει την ευθύνη να ασφαλίσει/εξασφαλίσει την οικογένειά του και τα περιουσιακά του στοιχεία. Είναι λυπηρό να περιμένουμε τις επιδοτήσεις της εκάστοτε πολιτείας, προκειμένου να αποκαταστήσουμε οικονομικές ζημίες που έχουμε υποστεί π.χ. από φυσικά φαινόμενα. Προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια να γίνονται έρανοι στα social media όταν ένας άνθρωπος καλείται να καλύψει τα έξοδα νοσηλείας μια σοβαρής ασθένειας.
Είναι υποχρέωση όλων μας να κατατάξουμε την ασφάλιση στις βασικές προτεραιότητες της κάθε οικογένειας και του κάθε επαγγελματία. Να πείσουμε ότι το ασφάλιστρο δεν αποτελεί έξοδο αλλά αποταμίευση.
