Ήταν από τις πιο όμορφες φωτογραφίες που είδα αυτές τις ημέρες στη σελίδα του συγγραφέα, πρώην δημάρχου Θάσου Κώστα Χατζηεμμανουήλ και χάρηκα την πνευματική περιπέτεια που τον έβαλε η ελιά που φύτρωσε, μεγάλωσε και κάρπισε στον κόρφο ενός μεγάλου πλατάνου στο λιμανάκι του Λιμένα Θάσου.

Έχω δει κι εγώ ανάλογες περιπτώσεις, στα Άγραφα μια κερασιά να έχει φυτρώσει σε μια κουφάλα πλατάνου όπως και μια άλλη ίδια να έχει φυτρώσει πάλι στην αγκαλιά της μητέρας της στο χωράφι μας στο χωριό. Ήταν όμως μικρά δεντράκια, της ίδιας χρονιάς που θα ξεραίνονταν πολύ σύντομα. Αυτά βρέθηκαν εκεί χάρη στα πουλιά τα οποία αφού κατανάλωσαν όσα κεράσια προλάβαιναν, αλάφρωσαν εκεί από τα κουκούτσια τα οποία βρήκαν τις κατάλληλες συνθήκες και βλάστησαν. Αν αυτό συνέβαινε σε κάποιο κουφάρι δέντρου πεσμένου στο έδαφος και είχαν την κατάλληλη υγρασία μπορεί και να μεγάλωναν και να έκαναν κι αυτά καρπό αλλά στο ύψος που ήταν καταδικασμένα.

Πέρα από την επιτυχία ή την αποτυχία μιας τέτοιας σποράς, η λειτουργία των πουλιών στην αναγέννηση των δασών παραμένει όπως η φύση όρισε και κυρίως το βλέπουμε στην περίπτωση των χόρτων που μεταφέρουν τους σπόρους σε απίστευτα μεγάλες αποστάσεις. Επειδή τα δέντρα και τα χόρτα δεν μπορούν να περπατήσουν, τα πουλιά είναι αυτά που αναλαμβάνουν τη διασπορά μέσω των αχώνευτων σπόρων στο στομάχι τους. 

Ασφαλώς τα γνωρίζει αυτά ο Κώστας αλλά στην αναζήτηση λεζάντας, μεταξύ άλλων εύστοχων ονομάζει την ελιά που φύτρωσε στον κόρφο του πλατάνου «Ελιά – Ικέτιδα» προς τον πλάτανο του αρχαίου λιμανιού. Μια ελιά που ζητά άσυλο για να γλιτώσει από τα δόντια της μπουλντόζας που ξερίζωσε τις αδερφές της στον ελαιώνα της Θάσου.

Ο συμβολισμός του δεν αφήνει περιθώρια για την καταστροφή του πανάρχαιου ελαιώνα χάρη στη επιπόλαια ανάπτυξη που προτάσσεται κι εκεί και φυσικά απηχεί δεκάδες άλλες περιπτώσεις σε όλη την Ελλάδα. Περιπτώσεις όμως που δεν έχουν την τύχη της ελιάς στον Λιμένα της Θάσου που είχε κοντά της τον γέρο πλάτανο και χώθηκε στον κόρφο του.

Με την ευκαιρία, θυμήθηκα μια κουβέντα που είχα ακούσει παλιότερα, ότι οι ελιές φυτρώνουν μόνο από τα κουκούτσια που περνάνε από το στομάχι κάποιου κότσυφα. Δεν ξέρω αν ισχύει, αλλά η περίπτωση της Θάσου μας δίνει ένα παράδειγμα…