Ζούσαν απ΄την επαιτεία, στην ένδεια και ζητήθηκε στις αρχές να τους προωθήσουν εις Πάτρας ή αλλαχού.

Αναλυτικά λοιπόν, διαβάζοντας το απόσπασμα της Εκθέσεως της Υπηρεσίας του Υπουργείου Περιθάλψεως εκείνης της εποχής:

Ως προκύπτει εκ του παρ΄ημιν σχετικού φακέλλου είχον εγκατασταθή 130 πρόσφυγες εις τον καθ’ ημάς Νομόν προ του Οκτωβρίου 1914 προερχόμενοι εκ Βουλγαρίας, Θράκης και Μικράς Ασίας. Οι πρόσφυγες ούτοι είχον εγκατασταθεί εν Αγρινίω. Τη 30 Οκτωβρίου του 1914 διετάχθη ο Πρόεδρος της Κοινότητος Αγρινίου να καλέση το συμβούλιον όπως ψηφίση πίστωσιν επι του κοινοτικού προϋπολογισμού προς προσωρινήν περίθαλψιν των προσφύγων, οίτινες ως ανέφερεν η αστυνομική Υποδιεύθυνσης Τριχωνίας μη ευρίσκοντες εργασίαν και στερούμενοι των μέσων της διατροφής, απέζων εκ της επαιτείας. Ταυτοχρόνως παρεκλήθη το Υπουργείον των Εσωτερικών να διατάξη την μεταγωγήν των εις Πάτρας ή αλλαχού.

Δια την στέγασιν των προσφύγων δεν εμισθώθησαν , ουδ΄επετάχθησαν ιδιωτικά οικήματα, χρησιμοποιηθέντων επι τίνα χρόνον των Δημοτικών σχολείων Αγρινίου.

Δια την παροχήν δε ιατρικής αντιλήψεως διωρίσθη δι΄υπουργικής διαταγής εν Αγρινίω ιατρός, δεν επετεύχθη όμως η παροχή συσσιτίου και νοσοκομειακής αντιλήψεως.

Το ζήτημα της παροχής κανονικής περιθάλψεως απησχόλησεν ημάς, ότι λόγω της δεκατίσεως του προσφυγικού πληθυσμού εκ της γρίππης και της στερήσεως πολλών οικογενειών και προστατών των εκ της επιστρατεύσεως, περιέστησαν εις την ένδειαν σχεδόν πάσαι αι οικογένειαι προσφύγων.

Μη υπαρχόντων μεταξύ των προσφύγων ιερέων και διδασκάλων δεν εχορηγήθησαν εις αυτούς ειδικά επιδόματα, αλλά ουδέ εις μαθητάς.

Άδειαι παλιννοστήσεως εχορηγήθησαν εσχάτως εις ένα εκ της Δυτικής Θράκης και εις είκοσι τέσσαρας εκ Μικράς Ασίας.

Πηγή φωτογραφίας, αρχείο του Υπουργείου Περιθάλψεως.

Συντάκτης του άρθρου και ©: Αλέξιος Γ. Κατεφίδης, εκπαιδευτικός, τέως υποδιευθυντής στο Ελληνικό Λύκειο Νυρεμβέργης.