Το ιδεαλιστικό έργο του Γύζη μας μεταφέρει σε ένα ονειρικό τοπίο που μοιάζει να το έχει τυλίξει η αχνάδα του πρωινού. Αιθέριες φτερωτές μορφές με μακριά ενδύματα που ανεμίζουν, μεμονωμένες ή σε συντάγματα, παίζουν, σε γη και σε ουρανό, τα μουσικά όργανα που κρατούν.

Έχει κανείς την αίσθηση ότι οι ήχοι της μουσικής ξεπηδούν από τον πίνακα.

Τα όρια μεταξύ ουρανού και γης είναι δυσδιάκριτα. Η γη έχει αρχίσει να λουλουδίζει, ενώ έχουν φτάσει και τα πρώτα χελιδόνια. Τη λυρική, ποιητική ατμόσφαιρα υπηρετούν χρώματα σχεδόν διάφανα, που ιριδίζουν. Τα πάντα εξυμνούν την άνοιξη, την αναγεννημένη φύση και τις ζωογόνες δυνάμεις της. Το σύνολο μετατρέπεται σε μία δοξαστική ωδή.

🎙 Ακούστε το #podcast με την αναλυτική παρουσίαση του έργου σε κείμενο και αφήγηση της Μαρίας Κατσανάκη, επιμελήτριας της συλλογής Νεοελληνικής Ζωγραφικής του 19ου αιώνα της Εθνικής Πινακοθήκης 👉 https://bitly.ws/3fSST

🖼 Νικόλαος Γύζης (1842 - 1901), Εαρινή Συμφωνία, 1886, Λάδι σε μουσαμά, 102 x 139 εκ., Δωρεά Αντωνίου Μπενάκη

Το έργο εκτίθεται στο Κεντρικό Κτήριο της ΕΠΜΑΣ, στον 1ο όροφο.