Δεν τέλειωσε καλά η χθεσινή ημέρα στη θάλασσα ανοιχτά της Πελοποννήσου στα διεθνή ύδατα όπου βυθίστηκε ένα παμπάλαιο σκάφος που μετέφερε μετανάστες από την Λιβύη στην Ιταλία και 79 από αυτούς πνίγηκαν ενώ ένας άγνωστος αριθμός άλλων αγνοούνται.
Το ναυάγιο αυτό με τους μετανάστες στα ανοιχτά της Πύλου θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα στην Μεσόγειο και γι’ αυτό πέρα από την κινητοποίηση για την διάσωσή τους που έγινε από τις ελληνικές αρχές καθότι το σημείο αυτό είναι στην ευθύνη της Ελλάδας στα πλαίσια της φύλαξης των ευρωπαϊκών συνόρων από την Frontex, απασχόλησε και την Ευρωπαϊκή Ένωση σε υψηλά κλιμάκια. Ακόμη και η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας επισκέφθηκε την Καλαμάτα, κάτι που δεν προβλέπεται στο πρωτόκολλου του θώκου γιατί το ναυάγιο έγινε σε διεθνή ύδατα ενώ κηρύχθηκε και τριήμερο εθνικό πένθος πράγμα που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως και ακούστηκαν και γι’ αυτό πολλά.
Φυσικά και ήταν επόμενο να ακουστούν και να γραφτούν πάλι ένα σωρό καταγγελίες για τους δουλέμπορους, τις οργανώσεις που ασχολούνται με τους μετανάστες (ΜΚΟ), τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και λίγο – πολύ το ζήτημα μπήκε στην προεκλογική διαπάλη και ως δείχνει θα επηρεάσει σε κάποιο βαθμό και τα αποτελέσματα των εκλογών της 25ης Ιουνίου. Ποιοι θα ωφεληθούν και ποιοι θα ζημιωθούν, τα το δείξει την άλλη Κυριακή η κάλπη καθώς η θάλασσα που ζώνει την πατρίδα μας, έρχεται στην διεθνή επικαιρότητα μια περίοδο έντονης πολιτικής κινητικότητας και την εποχή που η Μεσόγειος και το Αιγαίο γίνεται ο μεγαλύτερος προορισμός της Ευρώπης και του κόσμου όλου. Με λίγα λόγια, το ελληνικό καλοκαίρι εκτός του ότι άρχισε μέσα σε βροχές τώρα επηρεάζεται και από το μεταναστευτικό ζήτημα και το ναυάγιο της Πύλου το βάζει στην κορυφή της αντζέντας.
Για τους μετανάστες τώρα που πνίγηκαν στην τάφρο της Μεσογείου - εκεί είναι και το βαθύτερο σημείο της το λεγόμενο Φρέαρ των Οινουσσών βάθους 5.269 μέτρα η συγκίνηση, όπως και παλαιότερα στη χώρα μας και στην Ευρώπη θα εξανεμιστεί σύντομα. Τους άμοιρους αυτούς ανθρώπους οι οικείοι τους θα κλάψουν όποτε μάθουν την τραγική κατάληξή τους αλλά ως έχει και στο παρελθόν συμβεί, αυτό δεν θα αποτρέψει κάποιους που ονειρεύονται τον παράδεισο της Ευρώπης να ακυρώσουν την προσπάθειά τους να εγκαταλείψουν την φτωχή πατρίδα τους και να φτάσουν σε αυτή. Αυτό βρίσκεται πίσω απ’ όλες αυτές τις μετακινήσεις και η εγωϊστική Ευρώπη δεν το βλέπει κατάματα, είτε δημιουργώντας συνθήκες ασφάλειας και νομιμότητας γι’ όσους αναζητούν καλύτερη ζωή στην επικράτειά της ή υποστηρίζοντας τις φτωχές χώρες να αναπτυχθούν. Μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο, τα ναυάγια στη Μεσόγειο και τα ατυχήματα στην ξηρά δεν πρόκειται να σταματήσουν.
