Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου είναι ο πρώτος ξένος ηγέτης που περνά το κατώφλι του Λευκού Οίκου μετά την ανάληψη της εξουσίας για δεύτερη τετραετία από τον Ντόναλντ Τραμπ. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Η συγκεκριμένη συνάντηση αντικατοπτρίζει τις άριστες σχέσεις τόσο μεταξύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ, όσο και μεταξύ των δύο ηγετών.
Το ραντεβού πραγματοποιείται σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για την Μέση Ανατολή, με πολλές εκκρεμότητες ανοιχτές και με τη σταθερότητα να παραμένει το μεγάλο ζητούμενο σε μία πολύ ευαίσθητη γωνιά του πλανήτη.
Για τον Ντόναλντ Τραμπ η «γραμμή» είναι ξεκάθαρη: όποιος εναρμονίζεται στη δική του ατζέντα, θα έχει και την αμέριστη συμπαράσταση του. «Είσαι με εμένα ή όχι;». Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο κάθε ηγέτης, οι παραδοσιακοί σύμμαχοι ή οποιοσδήποτε άλλος το επόμενο διάστημα.
Το ίδιο ισχύει και για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό. Η ατζέντα που θα απασχολήσει τους δύο ομοτράπεζους στο οβάλ γραφείο είναι πλούσια και αγγίζει ευαίσθητα θέματα με τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Από πολύ νωρίς, ο κ. Τραμπ τάραξε τα νερά με την πρόταση της προσωρινής εκκένωσης της Λωρίδας της Γάζας και της μετακίνησης ενάμισι εκατομμυρίου Παλαιστινίων στην Ιορδανία και την Αίγυπτο.
Μία πρωτοβουλία που έτυχε θετικής ανταπόκρισης από το Ισραήλ, με τους κορυφαίους αξιωματούχους του να τηρούν ωστόσο χαμηλούς τόνους.
Στην αντίπερα όχθη, τόσο το Αμμάν, όσο και το Κάιρο αντέδρασαν αρνητικά, θεωρώντας ότι δεν μπορεί να γίνει μια τέτοιου μεγέθους μετακίνηση πληθυσμού στην τρέχουσα συγκυρία.
Εξάλλου, η Μέση Ανατολή αντιμετωπίζει το τελευταίο διάστημα σημαντικές πολιτικές μεταβολές, όπως η ανάληψη της εξουσίας στη Συρία από ακραίους Σουνίτες ισλαμιστές, με συνέπεια η εξέλιξη αυτή να προκαλεί ανασφάλεια σε άλλες περιφερειακές δυνάμεις.
Σε κάθε περίπτωση, η διαχείριση του παλαιστινιακού ζητήματος και η διατήρηση της κατάπαυσης του πυρός αποτελούν κορυφαίες προκλήσεις για τους δύο ηγέτες. Αλλά και η νέα πολιτική πραγματικότητα στη Συρία συνιστά αντικείμενο προβληματισμού, που προϋποθέτει εγρήγορση και ετοιμότητα για το μέλλον.
Ένα επιπρόσθετο ανοιχτό θέμα που βρίσκεται στο μικροσκόπιο των δύο πλευρών (ΗΠΑ-Ισραήλ) είναι και η στάση του Ιράν κυρίως σε ότι αφορά στις πυρηνικές του φιλοδοξίες.
Το θέμα αυτό συνδέεται άμεσα και με την αντιμετώπιση των Χούθι στην Υεμένη, καθώς οι επιδρομές σε εμπορικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα πλήττουν την παγκόσμια ναυτιλία και οικονομία. Στην περίπτωση που Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ αποφασίσουν να λάβουν σκληρότερη στάση απέναντι στο κοινό αυτό μέτωπο, τότε μπορεί να πυροδοτηθούν νέες εξελίξεις.
Ταυτόχρονα, κανείς δεν μπορεί να λησμονήσει τον ρόλο που επιχειρεί να διαδραματίσει η Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή, ως περιφερειακή δύναμη και μάλιστα αναθεωρητική.
Στην σκακιέρα, υπάρχει ακόμα μία σημαντική παράμετρος που επηρεάζει κατά κύριο λόγο τον κ. Νετανιάχου. Οι εσωτερικές ισορροπίες στο Ισραήλ.
Υπάρχουν έντονες εσωτερικές αντιδράσεις για τις πολεμικές επιχειρήσεις τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ενώ μετά την κατάπαυση του πυρός και την απελευθέρωση των ομήρων, η διοίκηση Νετανιάχου θα κληθεί να απαντήσει σε ένα κρίσιμο ερώτημα για το εάν οι πολίτες της χώρας μπορούν να νιώθουν ασφαλείς και σίγουροι από εδώ και στο εξής ότι δεν θα επαναληφθεί η 7η Οκτωβρίου, από τη στιγμή που η Χαμάς συνεχίζει να έχει τον έλεγχο της Γάζας και να είναι ενεργή ανεξάρτητα από το εάν η μετακίνηση πληθυσμού γίνει πραγματικότητα.
Στο σίριαλ που λέγεται «Εξελίξεις στη Μέση Ανατολή», η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει να δει πολλά επεισόδια ακόμα. Οι ισορροπίες είναι εύθραυστες, οι ανοιχτές πληγές μεγάλες και η διασφάλιση της σταθερότητας και της ειρήνης έχει πολύ δρόμο.... Όλα τα παραπάνω, οι δύο ηγέτες οφείλουν να τα λάβουν σοβαρά υπόψη!
