Απεβίωσε το Κυριακάτικο πρωινό 21/2/2016 στο Αγρίνιο, ο εκ Διστράτου Άρτης Γεώργιος Ευαγ. Σπύρου, πατέρας του εκδότη Ε. Σπύρου.

Η εξόδιος ακολουθία εψάλη στο Αγρίνιο, χοροστατούντος του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ Κοσμά, ο οποίος στον επικήδειο λόγο του, δακρυσμένος, μίλησε για τον εκλιπόντα και το προς μίμηση έργο του, παρουσία φίλων και συγγενών.

Ο Γεώργιος Ε. Σπύρου γεννήθηκε στο Δίστρατο Άρτας το έτος 1917. Πολέμησε στην Αλβανία και εργάσθηκε σε αγροτικές και οικοδομικές εργασίες στην Άρτα, στο Καρπενήσι, στην Κεφαλλονιά, στο Αγρίνιο και στην Αθήνα. Από το γάμο του με την Βασιλική Σπύρου απέκτησε πέντε παιδιά, εγγόνια και δισέγγονο. Η οικογένειά του και οι συγγενείς προσέφεραν βαρύ φόρο αίματος στους πολέμους για την πατρίδα…

Η ταφή έγινε στο χωριό Πέραμα Διστράτου Άρτας στις 22/2/2016, όπου ο πρώην πρόεδρος κοινότητας Απόστολος Φλώρος (90 ετών) μίλησε στους συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς για το εξόχως δημιουργικό έργο του Γεωργίου Σπύρου. «Ήταν πρωταγωνιστής στην ίδρυση του σχολείου και της εκκλησίας αλλά και δημοσίων έργων κοινοφελών όπως η διάνοιξη με προσωπική εργασία αύλακος νερού για τα χωράφια και αργότερα ηλεκτροφωτισμού και υδροδότησης πόσιμου νερού από τα Τζουμέρκα. Εξόχως σημαντική ήταν και η ίδρυση Αγροτικού Μουσείου στο χώρο του Δημοτικού Σχολείου με αντικείμενα μιας εποχής που τελείωσε για την Ελλάδα (για τη δημιουργία του Μουσείου τον βοήθησε η Μελίνα Μερκούρη ως υπουργός πολιτισμού η οποία και του ενέκρινε ένα ποσό για εργασίες φύλαξης και προστασίας του Μουσείου). Μαζί με τη σύζυγό του Βασιλική προσέφεραν πολλά, πάρα πολλά» τόνισε συγκινημένος με λυγμούς ο αγαπητός Απ. Φλώρος που επί πολλά χρόνια υπηρέτησε τον τόπο του.

Για το δημιουργικό έργο του εκλιπόντα μίλησαν ακόμα τα παιδιά του Παναγιώτης και Ευάγγελος καθώς και η εγγονή του Βασιλική Π. Σπύρου.

«Έδωσε ομολογία Χριστιανικής Πίστεως και Ελληνικής Παιδείας με τη ζωή του» τόνισε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ Κοσμάς υπογραμμίζοντας ακόμα ότι όλοι στο Αγρίνιο εγνώριζαν τον παππού που στην τσάντα του είχε «εικονίτσες» και φυλλάδια – φωτοτυπίες με συμβουλές για μικρούς και μεγάλους. Πολλοί ακόμα ήταν αυτοί που την ημέρα του Σταυρού έπαιρναν για το σπίτι τους μια γλάστρα βασιλικού δωρεάν – ευλογία από τον μπάρμπα Γιώργο που τις ετοίμαζε μήνες πριν, γύρω στις 300 κάθε φορά!

Για πρώτη φορά αναφέρθηκε και η βοήθειά του σε νέους οικοδόμους που τους μάθαινε την τέχνη του οικοδομείν όπως και η συμπαράσταση σε ανέργους συγχωριανούς που τους έβρισκε δουλειά σε Κεφαλλονιά και Αγρίνιο τα χρόνια δεκαετιών ‘50 – ‘60 όταν κατέφευγαν εκεί κοντά του.

«Έψαχνε καλή θέση στον Παράδεισο γι’ αυτό άργησε να φύγει», δήλωσε σε ένα γιο του μαζί με τα συλλυπητήρια ο Επίσκοπος Άρτης κ.κ. Ιγνάτιος.

Σύζυγος, τέκνα, εγγόνια, συγγενείς και φίλοι αποχαιρέτισαν ένα γνήσιο Ηπειρώτη, βαθύτατα λυπημένοι αλλά και υπερήφανοι, σκεπάζοντάς τον με το χώμα της ιδιαίτερης πατρίδας του, κοντά στους γονείς του αλλά και σ’ έναν άγνωστο στρατιώτη που σκοτώθηκε τα χρόνια του εμφυλίου και τον μετέφερε εκεί στην πλάτη του από μακρινή απόσταση δίπλα στο ποτάμι τον Άραχθο, σε κάποια μάχη, ξεχασμένο και χωρίς ταυτότητα, «εχθρό» για κάποιους, αλλά συνάνθρωπο για τον Γ. Σπύρου, που από το 1944 ως σήμερα του έκανε ξεχωριστό μνημόσυνο!

Τα αγριολούλουδα, τα χαμομήλια και τα κυκλάμινα, τα ρείκια και οι κουμαριές θα στέλνουν τη μοσχοβολιά τους για να αναπαυθεί η ψυχή του παρέα με τα κελαηδίσματα των αηδονιών στα κλαριά, της πέρδικας και της τρυγόνας που κελαηδά λυπητερά όταν μένει χωρίς σύντροφο, όπως μας έλεγε γυρίζοντας από κυνήγι… Όπως και εμείς θα ζήσουμε με την απουσία του, ευχόμενοι ο Θεός να τον αναπαύσει και να τον κατατάξει εκεί που οι δίκαιοι αναπαύονται, σε τόπο χωρίς οδύνη και στεναγμό, σε τόπο φωτεινό, παρέα με αγίους, με αιώνια μνήμη, θείων αγαθών κληρονόμων αφού έζησε και απέθανε με ελπίδα αιωνίου ζωής, προσδοκώντας ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος!