Σύμφωνα με πληροφορίες του Nextdeal, το γραφείο του Υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου εξετάζει σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος, και τον Διοικητή της Γιάννη Στουρνάρα -που είναι ο επόπτης ασφαλίσεων- μέτρα που θα περιορίζουν ώς ένα βαθμό τη δραστηριότητα των ασφαλιστικών εταιρειών «τύπου ΕΠΥ».

Τα μέτρα προβλέπονται και από το νόμο 4364/2016 με τον οποίο εισήχθη στη χώρα μας το καθεστώς Solvency II. Ειδικότερα εκτιμάται ότι μπορεί να γίνει επίκληση της παραγράφου 11 του άρθρου 123 που φέρει τον τίτλο «Ασφαλιστικές επιχειρήσεις που δεν τηρούν την κείμενη νομοθεσία (άρθρο 155 της Οδηγίας 2009/138/ΕΚ, παράγραφος 39 του άρθρου 2 της Οδηγίας 2014/51/ΕΕ)». Η εν λόγω παράγραφος αναφέρει ότι «Με απόφαση της Εποπτικής Αρχής καθορίζονται ενδεικτικές περιπτώσεις υπέρβασης του καθεστώτος δραστηριοποίησης με ελεύθερη παροχή υπηρεσιών». Σε αυτή την περίπτωση ουσιαστικά θα δημιουργηθεί ένας «κόφτης» στη δραστηριότητα της εταιρείας που δηλώνει παρούσα στην ελληνική αγορά με καθεστώς ΕΠΥ και στη συνέχεια θα είναι υποχρεωμένη είτε να δραστηριοποιηθεί ως υποκατάστημα είτε με καθεστώς πλήρους εγκατάστασης. Σημειώνεται ότι υπήρξαν και στην ελληνική αγορά ασφαλιστικές εταιρείες που ξεκίνησαν με καθεστώς ΕΠΥ και στη συνέχεια ίδρυσαν υποκατάστημα. Οι εγχώριες ασφαλιστικές εταιρείες προβληματίζονται ιδιαίτερα από την έντονη δραστηριότητα που επιδεικνύουν στη χώρα μας άλλες ευρωπαϊκές ασφαλιστικές εταιρείες που λειτουργούν με καθεστώς Ελεύθερης Παροχής Υπηρεσιών. Η συντριπτική πλειοψηφία των εταιρειών αυτών ασχολούνται κυρίως στον κλάδο αυτοκινήτου με αποτέλεσμα να έχουν αυξήσει το μερίδιό τους στον εν λόγω κλάδο σε ποσοστά υψηλότερα του 12%, ασφαλίζοντας πάνω από 600.000 αυτοκίνητα. Οι εν λόγω εταιρείες δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα μέσω συνεργαζόμενων ασφαλιστικών διαμεσολαβητών, οι οποίοι λαμβάνουν ως αμοιβή μία προμήθεια, ενώ οι ίδιες δεν διαθέτουν στη χώρα μας παρουσία, υπαλλήλους κ.λπ.

Ο κίνδυνος που προδιαγράφεται από την υπερβολική δραστηριότητα στον κλάδο ασφάλισης οχημάτων και ιδιαίτερα στην ασφάλιση αστικής ευθύνης, η οποία ας σημειωθεί είναι υποχρεωτική, σχετίζεται με το κατά πόσο ορισμένες εκ των εταιρειών αυτών συγκεντρώνουν τα απαιτούμενα εγγυητικά κεφάλαια και θα είναι σε θέση να καταβάλλουν υψηλές αποζημιώσεις, ενώ ένας άλλος κίνδυνος συνδέεται με το Επικουρικό Κεφάλαιο Αυτοκινήτων και το μέλλον του. Σε περίπτωση που μία εταιρεία ΕΠΥ καταρρεύσει οικονομικά στη χώρα καταγωγής της, τότε το ελληνικό επικουρικό κεφάλαιο θα καλύψει τις όποιες υποχρεώσεις έχει αφήσει η εν λόγω εταιρεία, ωστόσο στη συνέχεια θα στραφεί προς το Επικουρικό Κεφάλαιο της χώρας καταγωγής της εταιρείας ΕΠΥ, προκειμένου να λάβει τα ποσά που έδωσε ως αποζημιώσεις στους Έλληνες ασφαλισμένους.

Με βάση όμως την ευρωπαϊκή νομοθεσία, τα ποσά που θα επανεισπράξει το Επικουρικό Κεφάλαιο δεν μπορεί να είναι περισσότερα από το 1% της συνολικής παραγωγής της χώρας αυτής. Αν λοιπόν η χώρα καταγωγής της εταιρείας ΕΠΥ έχει μικρή παραγωγή, γιατί είναι μικρή πληθυσμιακά χώρα, ή γιατί η ασφαλιστική αγορά δεν είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη, τότε το ελληνικό επικουρικό κεφάλαιο θα επανεισπράξει «ψίχουλα» και το επιπλέον έλλειμμα θα κληθεί να το καλύψει ο Έλληνας καταναλωτής.

Σε κάθε περίπτωση, δεδομένου ότι η ασφάλιση αστικής ευθύνης αυτοκινήτου είναι υποχρεωτική, υπάρχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επιβάλλουν στις εποπτικές αρχές της χώρας υποδοχής να είναι πιο προσεκτικές στη λειτουργία αυτών των εταιρειών. Άλλωστε και το ίδιο το δίκαιο της Ε.Ε. υπονοεί ότι το καθεστώς ελεύθερης παροχής υπηρεσιών έχει προσωρινό χαρακτήρα και όχι μόνιμο, όπως είναι το καθεστώς εγκατάστασης.

Τέλος, να σημειωθεί ότι οι εγχώριες εταιρείες επικαλούνται και θέματα ανταγωνισμού σε σχέση με τις ΕΠΥ όπως π.χ. τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές που ισχύουν στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες καταγωγής των εταιρειών ΕΠΥ. Μάλιστα, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, γιατί μία μεγάλη ελληνική ή ξένη εταιρεία να μη μεταφέρει την έδρα της σε μία άλλη χώρα και να επανέλθει στην Ελλάδα με καθεστώς ΕΠΥ;