Γράφει ο Ευάγγελος Γ. Σπύρου
Ο Πλούταρχος έθεσε το ερώτημα «τις ουν άρξει του Άρχοντος;» και απάντησε: «Ο νόμος ο πάντων βασιλεύς!». Και στο βιβλίο Η΄ του Ηροδότου διαβάζουμε ότι ο Λακεδαιμόνιος Δημάρατος, περιγράφων τους Σπαρτιάτες στον Ξέρξη, είπε ότι «αν και ελεύθεροι, δεν είναι απεριόριστα ελεύθεροι. Υπεράνω αυτών υπάρχει δεσπότης ο νόμος, τον οποίο φοβούνται πολύ περισσότερο απ’ όσο φοβούνται οι δικοί σου άνθρωποι εσένα».
Όλοι, αυτή την εποχή του 2024, ακούσαμε για αρχηγούς στο ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΡΙΖΑ, στη Νέα Δημοκρατία, στη Δεξιά και την Αριστερά, αλλά και θυμηθήκαμε ηγέτες στον πόλεμο του 1940, στο Έπος της Αλβανίας και της Βορείου Ηπείρου, η Ιστορία έγραψε για δικτάτορες του φασισμού, τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι στην Ευρώπη, για τους βασιλιάδες στην Ελλάδα, για τον ηγέτη, στρατάρχη και πρωθυπουργό της Δεξιάς Αλέξανδρο Παπάγο (που το «TIME» τον είχε εξώφυλλο το 1940), για τον εθνικό κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά, που είπε το ένδοξο «ΟΧΙ» ως πρωθυπουργός της Ελλάδας και οι μετέπειτα ομιλούσαν για δικτατορία Μεταξά κ.λπ. Άλλοι του έκαμαν ανδριάντες και άλλοι τούς γκρέμιζαν, δίνοντας αφορμή να αναλύσουμε λέξεις όπως ηγέτης, αρχηγός, δικτάτωρ, βασιλεύς, δεσπότης, πρόεδρος. Έννοιες χρήσιμες για όσους εκλέγουν ή εκλέγονται.
Μέσα σε 22 λέξεις περιεκλείετο η μαγική δύναμη του ηγέτου Αλέξανδρου Παπάγου, έγραψε ο Άρ. Καμπάνης σε βιβλίο στη Βιβλιοθήκη της ΕΣΤΙΑΣ τον περασμένο μήνα, αναφερόμενος στον άνδρα: «Από 6ης πρωινής σήμερον περιερχόμεθα εις εμπόλεμον κατάστασιν προς την Ιταλίαν. ΣΤΟΠ. Άμυνα εθνικού εδάφους διεξαχθή βάσει διαταγών, ας έχετε. ΣΤΟΠ. Εφαρμόσατε σχέδιον επιστρατεύσεως». Αυτή ήταν η πρώτη ηλεκτρονική διαταγή του αρχηγού (Γενικού Επιτελείου Στρατού) Αλέξανδρου Παπάγου, ενώ άρχιζαν νύχτα οι πρώτες συσκέψεις επιτελών. Ολίγα μόλις λεπτά μετά τη διαταγή «προς πάσας τας μονάδας» έφθασαν, όπως φαίνεται στα αρχεία Στρατού, οι απαντήσεις των μονάδων πανομοιότυπες, «Διαταγή εξετελέσθη κανονικώς»...
Ο Αλέξανδρος Παπάγος προτάθηκε στο Διοικητικό συμβούλιο της ΕΘΝΙΚΗΣ στις 07/10/1949 και στις 28/01/1950 παραιτήθηκε χωρίς να ασκήσει καθήκοντα στην ΕΘΝΙΚΗ Ασφαλιστική.
Αρχηγός, από το άρχος, άρχων, άρχω, που σημαίνει εξουσιάζω. Η ρίζα αρ του αραρίσκω, σηκώνω ψηλά και έχω, ο προσαρμοσμένος εις το έχειν, εις το «κρατείν». Από το άρχω και ο Αρχέλαος, ο άρχων του λαού. Από το αρχός και ο ναύαρχος και ο πλοίαρχος και ο έπαρχος και ο τοπάρχης και ο φύλαρχος και ο ύπαρχος… Εκ του αρχός και ηγέτης, ο αρχηγός, ο αρχηγέτης. Ηγέτης, αυτός που οδηγεί και ηγεμονεύει.
Στην πρωινή τηλεφωνική συνδιάλεξη του πρωθυπουργού-αρχηγού ΓΕΣ Μεταξά-Παπάγου περί την 03:40 το 1940 λέχθηκαν τα εξής απλά προς τον αρχηγό Στρατού: «Ο πόλεμος εκηρύχθη. Ελπίζω με τη βοήθεια του Θεού να νικήσουμε. Σε σας και τον Στρατό, του οποίου ηγείσθε, στηρίζει τώρα το έθνος τας ελπίδας του».
Πολλοί άνθρωποι στηρίζουν τας ελπίδας τους σε αρχηγούς, βασιλιάδες, ηγέτες, προέδρους, διευθυντές μικρών ή μεγάλων ομάδων και εταιρειών.
Βασιλεύς είναι αυτός που είναι βάσις του λαού (βάσις + λαός = βασιλεύς). Άναξ είναι ο έχων την άνω τάξιν και ο άνω άγων, τη δύναμη του κράτους. Μονάρχης είναι ο ανώτατος και μόνος άρχων, απόλυτος κύριος άνευ περιορισμού.
Αγός ή άκτωρ είναι ο ηγεμών, ο άρχων από το οδηγώ. Από το αγός ο στρατηγός, ο λοχαγός, ο πυραγός, ο Αγησίλαος (αυτός που άγει λαό). Κοντά και ο αυτοκράτωρ, ο άνευ εξουσίας, που κρατεί μόνος.
Κύριος είναι ο έχων κυριότητα, είναι κυρίαρχος. Κύριος της Αρχής. Κύρος σημαίνει και εξουσία και δύναμη που κυριεύει. Ταγός είναι αυτός που θέτει σε τάξη, στοιχίζει τους άνδρες στη γραμμή, τάσσει, τακτοποιεί. Ο ταγός προστάζει από το άττω = κινώ ορμητικά. Ο ταγός παρέχει σιτηρέσιον, ταγή = τροφή, ταγίζει τους άλλους. Από εκεί η τάξις, το τάγμα, το σύνταγμα, ο άτακτος, ο ασύντακτος (Πηγή: «Ο εν τη λέξει λόγος», Άννας Τζιροπούλου-Ευσταθίου). Αλλά και ο αγάς και άκτωρ. Δεσπότης είναι αυτός που αποκτά, κατέχει, από τη λέξη πόσις που συνδέεται με το ποτόν και άνδρα (επειδή ο άνδρας με τη γυναίκα κάνει παιδιά, όπως η γη με το νερό κάνει φυτά) και ο δεσπότης παρέχει τροφή υλική και πνευματική (δέμα, σώμα και πόσις, πάστα από το πατέομαι = τρώγω και τρέφω, παρέχω τροφή στο λαό ως άρχοντας, ιδιοκτήτης). Από το πόσις, ο boss των Δυτικών και ο πασάς. Από τον επιτεταμένο τύπο του πόσις, ο δεσπότης. Πιθανόν από το δέμας = σώμα και πόσις: «Ο δεσμόν περιβάλλων και δουλαγωγών».
Προστάτης είναι ο μπροστά ιστάμενος.
Πρόεδρος είναι αυτός που κάθεται στην πρώτη θέση, στο πρώτο έδρανο. Τύραννος είναι αυτός που με φόβο διοικεί, που μισεί και μισείται από τους υποταγείς του. Στους Πελασγούς Τυρρηνούς (τυραννία) ο τύραννος λεγόταν και λαρς από το λας - λάες = πέτρες = λάλαι = λαλάρια και λαός σαν συνέχεια του μύθου του Δευκαλίωνος και της Πύρρας που πετούσαν πέτρες και γίνονταν άνθρωποι (λαός). Λάλαι οι παραθαλάσσιες πέτρες που λειαίνονται, λείες = λαός από το λαρς = ηγεμών, ο αγγλικός όρος Λόρδος, Lord = ηγεμών.
Κυβερνήτης είναι η κεφαλή (κύβη) του πλοίου, πλοίαρχος.
Διοικητής είναι ο διευθύνων οίκον.
Διευθυντής είναι αυτός που κάνει κάτι ίσιο, ευθύ.
Διευθυντής είναι ο δια-ευθύνων τα πράγματα. Από ευ και θύω, δηλαδή κατά ευθεία γραμμή, σαν θυμίαμα που πάει ίσια στον Θεό και εκείνος το αποδέχεται ως σωστό.
Πάνω από όλους τους ηγέτες, βασιλείς, άρχοντες είναι ο νόμος, που, όπως λένε ο Πλάτων και ο Δημοσθένης, «ο νόμος δεν δέχεται εξαιρέσεις» και «νόμους ανθρώποις αναγκαίον τίθεσθαι, και ζην κατά νόμους, ή μηδέν διαφέρει των αγριοτάτων θηρίων» και «οι δε νόμοι πάσιν ίσον και όμοιον, και τούτo εστί νόμος». Τιμωρός των παρανόμων η Νέμεσις για να μη διαπράττεται ΥΒΡΙΣ και απαιτείται ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, που κατά τον ΘΕΟΓΝΙ είναι άκρα αρετή, επειδή «εν δικαιοσύνη συλλήβδην πάσα αρετή». Ο νόμος από το νέμω = διαμοιράζω, «από το νέμειν τα ίσα πάσιν». Οι νόμοι έχουν τεθεί από ανθρώπους, ενώ οι θεσμοί από τους θεούς, ως θεσμοί της θεάς Θέμιδος και των θεών, και παραμένουν αιώνιοι, αποτελώντας το Δίκαιον που όλοι οι άρχοντες (βασιλείς, ηγέτες, ταγοί, αρχηγοί κ.λπ.) πρέπει να υπακούν.
Ο νόμος πάντων βασιλεύς, επειδή «εν τοις νόμοις η σωτηρία της πόλεως», αλλά και της πατρίδος, της ομάδας, της εταιρείας, της Εκκλησίας, του κόμματος, της οικογένειας, των σχολείων.
Όσοι ηγείσθαι να θυμάστε ότι οφείλετε κατά νόμο να εφαρμόζετε δικαιοσύνη, καθώς οδηγείτε συνανθρώπους, επειδή η Δικαιοσύνη είναι άκρα αρετή διανεμητική των κατ’ αξίαν. «Η ανισότης επί ίσων, αλλά και η ισότης επί άνισων, άκρα αδικία» (Αριστοτέλης).
Ευάγγελος Γ. Σπύρου
Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από το ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΑΙ που κυκλοφορεί!
Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση
