Στα τροχαία ατυχήματα είναι συνήθης πρακτική αυτή της δήλωσης παράστασης πολιτικής αγωγής του παθόντος στα ποινικά δικαστήρια, κατά κανόνα παράλληλα με την εκδίκαση της συναφούς αγωγής του που εκκρεμεί στα πολιτικά δικαστήρια. Η δυνατότητα παράλληλης προσφυγής και στα πολιτικά και στα ποινικά δικαστήρια για την ίδια υπόθεση και ο διφυής χαρακτήρας της πολιτικής αγωγής (ποινικός και αστικός) προκάλεσε πρακτικά αρκετά προβλήματα και δογματικές δυσχέρειες, δυσχερώς υπερβάσιμες, που δεν έχουν τύχει μέχρι σήμερα ομοιόμορφης, κοινά αποδεκτής αντιμετώπισης από τη νομολογία και τη θεωρία.
Με κάποια από τα δυσχερή αυτά ζητήματα, όπως αυτό της δήλωσης παράστασης πολιτικής αγωγής, των σχετικών προθεσμιών, του διορισμού αντικλήτου, της παραγραφής της σχετικής αξίωσης και της διακοπής αυτής καθώς και με τις τροποποιήσεις που επιφέρει στο θεσμό της πολιτικής αγωγής το (νέο) Σχέδιο ΚΠΔ, πώς δηλαδή η σχετική νομοπαρασκευαστική επιτροπή αντιμετώπισε τις δογματικές και πρακτικές δυσχέρειες αυτές, ασχολείται το πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσίευσε η Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου.
Διαβάστε εδώ το άρθρο το οποίο αποτέλεσε εισήγηση το 5ο Πανελλήνιο Συνέδριο – Διημερίδα «Το Τροχαίο Ατύχημα – Αστική και Ποινική Ευθύνη των Εμπλεκομένων Μερών», που συνδιοργάνωσε η Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου με τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών - υπό την αιγίδα του, στις 19-20 Σεπτεμβρίου.
