Σύγκρουση Ομορρόπως Κινουμένων ΙΧΕ και μοτοσικλέτας κατ΄ανεπιτυχές προσπέρασμα

Αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού μοτοσικλέτας ο οποίος κινούμενος με υπερβολική ταχύτητα επιχείρησε προσπέραση του προπορευόμενου οχήματος, σε σημείο της οδού που παρουσίαζε καμπυλότητα, παραβιάζοντας διπλή συνεχόμενη διαχωριστική γραμμή (άρθρο 17 ΚΟΚ), χωρίς να τηρήσει την επιβαλλόμενη πλευρική απόσταση ασφαλείας.

Κράνος – Έλλειψη

Δεν αποδείχθηκε ότι η χρήση του προστατευτικού κράνους θα ήταν ικανή να αποτρέψει το θανατηφόρο αποτέλεσμα ενόψει του είδους και της έκτασης των εκτιθέμενων σωματικών κακώσεων, απορριπομένης της σχετικής εξ ΑΚ 300 ένστασης συντρέχοντος πταίσματος

Ψυχική Οδύνη 270.000 ευρώ

Επιμεριζόμενα ανά
150.000 ευρώ στη μητέρα
120.000 ευρώ στον αδελφό

Απόφ.Μον.Πρωτ.Αθ.780/2014
Δικαστής: Μουστάκα Ευαγγελία
Δικηγόροι: Μιχαήλ Νικολιδάκης - Αλκυόνη Πολυκράτη
Δήμητρα Φουντουλάκη

Κείμενο Απόφ. Μον.Πρ.Αθ.780/2014

Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του δικαστηρίου τούτου και από τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν με επίκληση μεταξύ των οποίων οι επισκοπηθείσες φωτογραφίες η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται, αποδεικνύονται κατά την κρίση του δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Την 19-8-2012 και περί ώρα 20:30 ο Χ1 (μη διάδικος) οδηγώντας το με αρ. κυκλ. ….. ΙΧΕ αυτοκίνητο της ιδιοκτησίας του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την αστική ευθύνη του έναντι τρίτων στην δεύτερη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία, κινούνταν επί της επαρχιακής οδού Γλύφας – Πελασγίας στο δεξιό άκρο του οδοστρώματος με κατεύθυνση προς Πελασγία και με ταχύτητα περί τα 70 χλμ/ω έχοντας συνεπιβάτες στη θέση του συνοδηγού την Χ2 και στα πίσω καθίσματα την Χ3 και την Χ4. Η ανωτέρω επαρχιακή οδός είναι διπλής κατεύθυνσης με μια λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, πλάτους 3,80 μέτρων και διπλή συνεχόμενη διαχωριστική γραμμή των δύο ρευμάτων κυκλοφορίας. Το ανώτατο όριο ταχύτητας στο ύψος της 8ης χιλιομετρικής θέσης της ως άνω οδού είναι 70 χλμ/ω σύμφωνα με την υπάρχουσα ρυθμιστική πινακίδα Ρ-32. Ως προς τις επικρατούσες συνθήκες ήταν ακόμη ημέρα, το οδόστρωμα ήταν ξηρό, ο καιρός ήταν καλός και η ορατότητα δεν περιοριζόταν από πουθενά. Την ίδια ώρα ο Ζ1 οδηγώντας την με αρ. κυκλ. …… δίκυκλη μοτοσικλέτα του με συνεπιβάτη τον Ψ2, κινούνταν επί της ανωτέρω επαρχιακής οδού πίσω από το προαναφερόμενο όχημα και με ταχύτητα που δεν εξακριβώθηκε αλλά ήταν πάνω από 70 χλμ/ω. Όταν τα δύο οχήματα έφτασαν στο ύψος του 8ου χλμ. της οδού και όπου σχηματίζεται καμπύλη ήτοι ανοιχτή αριστερή στροφή, ο οδηγός της δίκυκλης μοτοσικλέτας επιχείρησε να προσπεράσει το προπορευόμενο όχημα παρά την ύπαρξη διπλής συνεχόμενης διαχωριστικής γραμμής, ωστόσο δεν τήρησε την επιβαλλόμενη πλευρική απόσταση ασφαλείας γεγονός που συνδέεται τόσο με την ταχύτητά του όσο και την καμπυλότητα που σχηματίζει η οδός στο ύψος αυτό, και ο εμπρόσθιος τροχός της μοτοσικλέτας με το δεξί του μέρος ήρθε σε επαφή με το οπίσθιο πλάγιο αριστερό τμήμα του αυτοκινήτου. Ειδικότερα σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στην από 20.8.2012 «έκθεση επιθεώρησης οχημάτων – δίκυκλων» που διενήργησαν και συνέταξαν υπάλληλοι του ΚΤΕΟ ν. Φθιώτιδας μετά από παραγγελία του Α.Τ. Στυλίδας, το με αρ. κυκλ. …… ΙΧΕ προπορευόμενο όχημα τύπου SEAT, «… φέρει χτύπημα – ίχνος από το εμπρόσθιο ελαστικό της με αρ. κυκλ. ….. μοτοσικλέτας που ξεκινάει από τον προφυλακτήρα (φτερό) πίσω αριστερά και καταλήγει στον πίσω αριστερό τροχό αφήνοντας ίχνη ελαστικού πάνω στη ζάντα και κάποια χτυπήματα και γδαρσίματα πάνω σ’ αυτήν. Επίσης φέρει απροσδιόριστο αποτύπωμα πάνω από το αποτύπωμα του ελαστικού της μηχανής, που έχει στον προφυλακτήρα πίσω αριστερά πιθανόν από το σώμα του αναβάτη. …. Η δίκυκλη μοτοσικλέτα ….. φέρει ίχνη και χτυπήματα που ξεκινούν από το εμπρόσθιο τροχό δεξιά (σημάδια στο ελαστικό, χτυπήματα, γδαρσίματα) στην ζάντα στον άξονα του τροχού και ίχνη ελαστικού πάνω στη ζάντα στο δεξιό μέρος). Και συνεχίζει το χτύπημα σε όλη τη δεξιά πλευρά της». Αμέσως μετά την επαφή των δύο οχημάτων, το μεν προπορευόμενο όχημα συνέχισε την πορεία του η δε δίκυκλη μοτοσικλέτα εξετράπη δεξιά της πορείας της σε μήκος έξι (6) μέτρων και ήρθε σε επαφή με τις μεταλλικές προστατευτικές μπάρες, ενώ στη συνέχεια προσκρούοντας και συρόμενη στα μεταλλικά κιγκλιδώματα σε μήκος 56 μέτρων εισήλθε στο οδόστρωμα, κατέπεσε και σύρθηκε σε απόσταση 134 μέτρων μέχρι την τελική ακινητοποίησή της, ενώ τόσο ο οδηγός όσο και ο συνεπιβάτης σε αυτήν τραυματίστηκαν θανάσιμα. Τα παραπάνω βεβαίωσαν οι συνεπιβαίνοντες στο προπορευόμενο όχημα, σύμφωνα με όσα κατέθεσαν κατά την αστυνομική προανάκριση, ενισχύονται δε εν μέρει και από την κατάθεση του μάρτυρα απόδειξης, αντίθετα, ο ισχυρισμός της πρώτης εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας ότι κατά την προσπέραση, ο οδηγός του προπορευόμενου οχήματος ξέφυγε από την πορεία του προς τα αριστερά και απέκλεισε την ομαλή πορεία της μοτοσικλέτας, δεν αποδεικνύεται ουσιαστικά αβάσιμος. Σύμφωνα με τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν το δικαστήριο κρίνει ότι αποκλειστικά υπαίτιος για την πρόκληση του ατυχήματος είναι ο θανών οδηγός της δίκυκλης μοτοσικλέτας, Ζ1, ο οποίος από αμέλεια κινούνταν χωρίς σύνεση και με μεγαλύτερη από το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητα οποία (αμέλειά του) συνίσταται στο ότι δεν κατέβαλε την κατ’ αντικειμενική κρίση απαιτούμενη επιμέλεια και προσοχή την οποία κάθε μέσος συνετός οδηγός θα κατέβαλε, εάν βρισκόταν στην ίδια κατάσταση, με βάση του νομικούς κανόνες, τις συνήθειες και την κοινή λογική και πείρα, την οποία (επιμέλεια και προσοχή) εάν είχε καταβάλλει, θα μπορούσε να προβλέψει τη σύγκρουση. Ειδικότερα δεν οδηγούσε με σύνεση και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή του (άρθρο 12 ΚΟΚ) και επιχείρησε προσπέραση του προπορευόμενου οχήματος χωρίς προηγουμένως να βεβαιωθεί ότι μπορεί να την ενεργήσει χωρίς κίνδυνο παρά την ύπαρξη διπλής συνεχόμενης διαχωριστικής γραμμής, που απαγορεύει την προσπέραση (άρθρο 17 ΚΟΚ), γενομένου ως ουσιαστικά βάσιμου του ισχυρισμού της δεύτερης εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας περί αποκλειστικής υπαιτιότητας του τρίτου οδηγού του προπορευόμενου ΙΧΕ αυτοκινήτου, ασφαλισμένου της συνεναγομένης της ασφαλιστικής εταιρίας.

Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο θάνατος του συνεπιβαίνοντα στην δίκυκλη μοτοσικλέτα Ψ1, σύμφωνα με την από 24.9.2012 ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας – νεκροτομής που συνέταξε η ιατροδικαστής Αθηνών , Σ.Μ., προήλθε από βαρύτατες κακώσεις του σώματος. Ειδικότερα σύμφωνα με αυτήν «το πτώμα φέρει κηλίδωση από αίμα σε όλο το σώμα, πολλαπλές εκδορές σπλαχνικού κρανίου, δεξιού ημιθωρακίου , δεξιού άνω άκρου και ραχιαίας επιφάνειας άκρων χειρών αμφοτερόπλευρα, ανοικτά συντριπτικά κατάγματα του κρανίου και του σπλαχνικού κρανίου με έξοδο εγκεφαλικής ουσίας, ανοικτά συντριπτικά κατάγματα του δεξιού μηρού και της κνήμης και κάταγμα αριστερής πηχεοκαρπικής άρθρωσης». Επομένως δεν αποδείχθηκε ότι η χρήση του προστατευτικού κράνους θα ήταν ικανή να αποτρέψει το θανατηφόρο αποτέλεσμα ενόψει του είδους και της έκτασης των εκτιθέμενων σωματικών κακώσεων και πρέπει για το λόγο αυτό να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη η παραδεκτά και νόμιμα (ΑΚ 300) προτεινόμενη ένσταση περί συντρέχοντος πταίσματος του θανόντος Ζ1, επειδή δεν φορούσε προστατευτικό κράνος.

Ψυχική Οδύνη

Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκε ότι ο θανών, ήταν ηλικίας κατά το χρόνο του επίδικου ατυχήματος 26 ετών, ήταν υγιής και δραστήριος. Οι ενάγοντες μητέρα του και ο αδερφός του υπέστησαν ψυχική οδύνη από την αδικοπραξία του οδηγού του δικύκλου οχήματος, αφού αυτός προξένησε σε καθένα απ’ αυτούς, ανάλογα με την προαναφερθείσα συγγένεια τους με τον θανόντα, έντονη οδύνη και πολύ δυσάρεστα ψυχικά αισθήματα από την ανεπανόρθωτη απώλεια του ανωτέρω προσφιλούς τους στενού συγγενικού προσώπου, λαμβάνοντας δε υπόψη τις συνθήκες τελέσεως της πιο πάνω αδικοπραξίας, που προαναφέρθηκαν, το βαθμό πταίσματος του οδηγού του δικύκλου, την οικονομική κατάσταση και την κοινωνική θέση των εναγόντων, το Δικαστήριο αυτό κρίνει ότι δικαιούνται ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση, η μητέρα του το ποσό των 150.000,00 ευρώ και ο αδερφός του το ποσό των 120.000,00 ευρώ. Συνεπεία των ανωτέρω, πρέπει η αγωγή να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη ως προς την δεύτερη εναγομένη και να γίνει εν μέρει δεκτή ως προς την πρώτη εναγομένη και να υποχρεωθεί η τελευταία να καταβάλει στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 100.000,00 ευρώ και στον δεύτερο ενάγοντα το ποσό των 66.666,66 ευρώ και να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της ιδίας να καταβάλει στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 50.000,00 και στον δεύτερο ενάγοντα το ποσό των 53.333,34 ευρώ, τα ανωτέρω ποσά με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Όσον αφορά το αίτημα περί κηρύξεως της απόφασης προσωρινά εκτελεστής το δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχουν εξαιρετικοί προς τούτο λόγοι και πρέπει να γίνει δεκτό για το ποσό 30.000,00 ευρώ για καθένα εκ των εναγόντων. Τα δικαστικά έξοδα των εναγόντων βαρύνουν την πρώτη εναγομένη. Θα επιβληθούν όμως μειωμένα, εφόσον κατά ένα τμήμα της μόνο έγινε δεκτή η αγωγή (άρθρα 178 παρ. 1 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ) ενώ τα δικαστικά έξοδα της δεύτερης εναγομένης πρέπει να επιβληθούν στους ενάγοντες λόγω της ήττας τους (176 ΚΠολΔ) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.

Πηγή: Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου - www.esd.gr