Η χθεσινή ομιλία του 47ου Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και η πολιτική κατάσταση, όπως διαμορφώνεται μετά την εκλογική του νίκη στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου, δημιουργούν νέα δεδομένα στο παγκόσμιο στερέωμα και επιβάλλουν στα ανώτερα κλιμάκια της Ε.Ε εγρήγορση και ετοιμότητα για το παρόν, αλλά πολύ περισσότερο για το άμεσο μέλλον. Η απουσία της ηγεσίας των ευρωπαϊκών θεσμών από την τελετή ορκωμοσίας του κ. Τραμπ στην Ουάσιγκτον, αφού ποτέ δεν έφτασε στα email της σχετική πρόσκληση, καταδεικνύει την απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές, μία εξέλιξη που πρέπει να μπει στο μικροσκόπιο εκείνων που επεξεργάζονται σχέδια στρατηγικής για την επόμενη μέρα. Οι σχέσεις Ε.Ε-ΗΠΑ πρέπει να επαναπροσδιοριστούν Η συγκεκριμένη προσέγγιση γίνεται ακόμα πιο επιβεβλημένη από τη στιγμή που η νέα αμερικανική διοίκηση διατηρεί ανοιχτή επικοινωνία με τις δυνάμεις εκείνες στην Ε.Ε που στέκονται επικριτικά απέναντι στο σημερινό ευρωπαϊκό status quo, φλερτάροντας ακόμα και με την Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Είναι μία πραγματικότητα που περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση και επηρεάζει τις εξελίξεις στο εσωτερικό, με τα αντισυμβατικά κόμματα να έχουν ισχυροποιηθεί σε επικίνδυνο βαθμό. Ωστόσο, για να αποδώσει κανείς "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι", η Ευρώπη έχει τις δικές της ευθύνες, καθώς με τις πολιτικές της επιλογές, την απουσία στοχευμένων παρεμβάσεων πάνω σε κρίσιμα ζητήματα της καθημερινότητας, αλλά και με την ασύδοτη διάδοση της λεγόμενης woke ατζέντας, άφησε τα περιθώρια για την αύξηση του βαθμού αμφισβήτησης στις τοπικές κοινωνίες και την γιγάντωση πολιτικών ρευμάτων βγαλμένων από ένα σκοτεινό παρελθόν, τα οποίας πριν από μόλις λίγα χρόνια κινούνταν στο πολιτικό περιθώριο.
Η τρέχουσα αποτύπωση δεν αφήνει στην Ενωμένη Ευρώπη περιθώρια εφησυχασμού και αγρανάπαυσης. Το αντίθετο μάλιστα, καθώς επιβάλλεται μία νέα προσέγγιση που αφενός θα προστατεύσει τις αρχές και τις αξίες που διέπουν το κοινό πολιτικό εγχείρημα, αφετέρου θα επαναπροσδιορίσει τους βασικούς άξονες πολιτικής για τα επόμενα κρίσιμα χρόνια.
Το επέκεινα θα είναι δύσκολο και επίπονο, από την ώρα δε που οι εχθροί της Ε.Ε έχουν επενδύσει στην περαιτέρω αποδυνάμωση της. Είναι η ώρα της δράσης και της πραγματικής αυτονομίας της Ενωμένης Ευρώπης, όχι μόνο σε θέματα άμυνας και ασφάλειας, αλλά και σε άλλους τομείς που συνδέονται με τους δείκτες ανθεκτικότητας και βιωσιμότητας ενός πρωτόγνωρου πολιτικού εγχειρήματος που πρέπει να διατηρήσει τη σταθερή του πορεία και σίγουρα να εξασφαλίσει καλύτερη προοπτική.
