Αναδημοσίευση από το περιοδικό Health Next Generation (Τεύχος 26)

Γεράσιμος Κονιδάρης, Σύμβουλος Διοίκησης και Επικοινωνίας στο ΤΑΥΦΕ ΝΠΙΔ, επίτιμος πρόεδρος του ΤΕΑΥΦΕ ΝΠΔΔ

Συνέντευξη στον Άρη Μπερζοβίτη

Ένας ιστορικός φορέας δημόσιας υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης κινδυνεύει να οδηγηθεί σε οικονομικό μαρασμό από την 1η Ιανουαρίου 2026. Ο λόγος για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών (ΤΑΥΦΕ ΝΠΙΔ), το οποίο δίνει εφάπαξ σε χιλιάδες εργαζομένους στο Φάρμακο και το οποίο με τον νόμο 5078/2023 «εξισώθηκε» με τα Επαγγελματικά Ταμεία προαιρετικής ασφάλισης, χάνοντας την υποχρεωτικότητα στην ασφάλιση από 1ης/1/2026, γεγονός που θα το οδηγήσει στον οικονομικό στραγγαλισμό και θα εξαϋλώσει την περιουσία χιλιάδων ασφαλισμένων. Με αφορμή τις επικείμενες εξελίξεις, μιλήσαμε με τον Γεράσιμο Κονιδάρη, εκπρόσωπο του ΤΑΥΦΕ, για τις συνέπειες του νόμου, για την πορεία του Ταμείου, αλλά και για το δίκαιο αίτημα τροποποίησης του νόμου.

• Κύριε Κονιδάρη, να ξεκινήσουμε με αναφορά στον Νόμο 5078/2023 και ποιες αλλαγές φέρνει αυτός στο ΤΑΥΦΕ από 1ης/1/2026…

Ο συγκεκριμένος Νόμος από 1ης/1/2026 –μεταξύ άλλων– καταργεί την υποχρεωτική ασφάλιση για τα Ταμεία Αλληλοβοήθειας, κάτι που θα ισχύσει και για το ΤΑΥΦΕ, εντάσσοντάς το αναίτια και παντελώς λανθασμένα στους φορείς προαιρετικής συμπληρωματικής Επαγγελματικής Ασφάλισης. Η ασφάλιση, δηλαδή, στο ΤΑΥΦΕ για το εφάπαξ γίνεται προαιρετική, χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά μελέτη και χωρίς, επίσης, να υπάρχει καμία πρόβλεψη για το τι θα γίνει με τα υφιστάμενα δικαιώματα των ασφαλισμένων ή την περιουσία που δημιουργήθηκε αποκλειστικά από τις εισφορές των εργαζομένων στο Φάρμακο.

• Ποια είναι τα άμεσα προβλήματα που θα προκαλέσει αυτή η αλλαγή;

Το πιο σοβαρό είναι η ευθεία αμφισβήτηση της βιωσιμότητας του Ταμείου. Είναι αυτονόητο ότι εάν αρχίσει η αποχώρηση νέων ασφαλισμένων, δηλαδή η αποδυνάμωση της βάσης εισφορών, θα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, σε αδυναμία κάλυψης των υφιστάμενων παροχών, μείωση των αποθεματικών και πιθανές δικαστικές διεκδικήσεις από ασφαλισμένους και τα συνδικάτα τους, που δικαίως θα νιώθουν αδικημένοι από την κακή νομοθέτηση και όσους την εισηγήθηκαν, την υποστήριξαν και τη νομοθέτησαν. Θα οδηγηθούμε, λοιπόν, σε ένα απέραντο εργοτάξιο δικών, προσφυγών κ.λπ., ενώ ταυτόχρονα ένα υγιές και δυναμικό Ταμείο θα βαίνει σε μαρασμό, μετά από τη «νομοθετημένη ασφαλιστική αποψίλωση».

• Από πολλές πλευρές, μεταξύ των οποίων και η κυβέρνηση, γίνεται λόγος για το δικαίωμα της «ελεύθερης επιλογής» από την πλευρά των εργαζομένων. Πώς απαντάτε σε αυτό;

Είναι ένα απόλυτα ψευδές δίλημμα, μια τεράστια παγίδα. Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση, στην οποία εντάσσεται από ιδρύσεώς του το ΤΑΥΦΕ, είναι υποχρεωτική, δεν είναι –και σωστά δεν είναι– θέμα επιλογής του εργαζομένου. Η κοινωνική ασφάλιση για κύριες και επικουρικές συντάξεις ή για εφάπαξ, για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.λπ. είναι η στοιχειώδης μέριμνα μιας ευνομούμενης Πολιτείας για την ποιότητα ζωής των εργαζομένων και η ελάχιστη εξασφάλιση ότι όλοι θα έχουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής μετά το τέλος του εργασιακού τους βίου. Ποτέ –και επαναλαμβάνω σωστά– για τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση δεν μπήκε ζήτημα προαιρετικότητας και επιλογής. Η υποχρεωτικότητα δεν είναι περιορισμός, είναι κοινωνική εγγύηση βιωσιμότητας του ασφαλιστικού και υγειονομικού συστήματος. Η υποχρεωτικότητα αποτελεί ιστορικά την εγγύηση και ταυτόχρονα την απόδειξη από την πλευρά του κράτους για ένα ελάχιστο επίπεδο προστασίας για όλους.

• Γιατί το ΤΑΥΦΕ, που είναι ΝΠΙΔ, δεν μπορεί, όπως λέτε, να μετατραπεί σε προαιρετικό Επαγγελματικό Ταμείο;

Αρχικά πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχει μια –ίσως και εσκεμμένη– παρανόηση, ένας μύθος. Το ΤΑΥΦΕ δεν είναι προϊόν ιδιωτικής ή συλλογικής πρωτοβουλίας μιας ομάδας εργαζομένων, όπως τα Ταμεία προαιρετικής Επαγγελματικής Ασφάλισης, τα οποία ανήκουν από καταβολής τους στον 2ο πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης. Το ΤΑΥΦΕ ιδρύθηκε το 1960 ως ΝΠΔΔ, με υποχρεωτικότητα στην ασφάλιση και λειτουργεί εδώ και 65 χρόνια ως φορέας δημόσιας υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης του 1ου πυλώνα. Ο Ν. 3029/2002 έδωσε τη δυνατότητα να μπορούν να λειτουργούν και ως ΝΠΙΔ, ρητά όμως ως Ταμεία υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για έναν ιδιωτικό ασφαλιστικό θεσμό που μπορεί να «μεταλλαχθεί», αλλά για έναν θεσμό κοινωνικής προστασίας με σαφές κρατικό χαρακτήρα και εγγυήσεις.

• Πάντως, η αιτιολογική έκθεση του Ν. 5078/2023 επικαλείται και σχετική ευρωπαϊκή οδηγία…

Η ίδια η έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής και συγκεκριμένα στη σελ. 21 επισημαίνει ότι το ΤΑΥΦΕ πιθανότατα δεν εμπίπτει στην ευρωπαϊκή οδηγία που επικαλείται η αιτιολογική έκθεση του νόμου. Επομένως, η κατάργηση της υποχρεωτικότητας δεν αποτελεί επιταγή της Ε.Ε., αλλά –λανθασμένη κατά την εκτίμηση τη δική μας και πολλών ειδικών– επιλογή της κυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί καθηγητές, όπως οι κ.κ. Π. Λαζαράτος, καθηγητής Διοικητικού Δικαίου, Ξ. Κοντιάδης, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Ανδρ. Ματθαίου, Δρ Διοικητικού Δικαίου, κατά το στάδιο της διαβούλευσης ή και μεταγενέστερα, αποφάνθηκαν ότι η κατάργηση της υποχρεωτικότητας είναι αντισυνταγματική και σε απόλυτη αντίθεση με το ευρωπαϊκό θεσμικό κεκτημένο. Το ίδιο αποφάνθηκαν οι επίσης πανεπιστημιακοί καθηγητές της ασφαλιστικής επιστήμης, κ.κ. Γ. Αμίτσης, Άγγ. Στεργίου, Φ. Μαρίνη, καθώς και ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Οι απόψεις αυτές παρουσιάστηκαν και τονίστηκαν ιδιαίτερα και στην ημερίδα που οργανώσαμε στις 17/3/2025 με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (ΠαΔΑ).

• Η πορεία του ΤΑΥΦΕ από το 2013, όταν και έγινε ΝΠΙΔ, ποια είναι; Τα στοιχεία τι δείχνουν, μήπως αποτέλεσαν το «πάτημα» για την κατάργηση της υποχρεωτικότητας;

Τα δεδομένα για το ΤΑΥΦΕ από τη μια αποδεικνύουν περίτρανα την –επιτρέψτε μου να πω– θεαματικά θετική του πορεία και από την άλλη καταδεικνύουν το μέγεθος του κυβερνητικού λάθους με τον Ν. 5078/2023. Συνοπτικά να πω ότι η περιουσία του Ταμείου, από 40 εκατ. ευρώ που ήταν το 2014, στις 31 Μαρτίου 2025 ξεπέρασε τα 250 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 525%. Με την ευκαιρία αυτή και επειδή κάποιοι συνεχίζουν να αναφέρονται στα δομημένα ομόλογα και ότι αυτά στοίχισαν στα Ταμεία εκατομμύρια ευρώ, σε ό,τι αφορά τα Ταμεία μας δηλώνω κατηγορηματικά ότι αυτός ο μύθος κατέρρευσε πανηγυρικά με δύο αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις. Όχι απλώς δεν υπήρξαν ζημίες, αλλά το άμεσο και έμμεσο όφελος από αυτές τις επενδυτικές κινήσεις ανήλθε σε περίπου 201 εκατ. ευρώ. Χωρίς αυτές τις επενδυτικές κινήσεις κανένα από τα δύο Ταμεία, ΤΕΑΥΦΕ και ΤΑΥΦΕ, δεν θα μπορούσαν να είναι σήμερα ανεξάρτητα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, γιατί δεν θα είχαν την οικονομική δυνατότητα. Τα στοιχεία αυτά είναι επίσημα και δημοσιευμένα.

Επανερχόμενοι στα σημερινά στοιχεία του ΤΑΥΦΕ (2014-30/04/2025), θα πρέπει να τονίσω ότι μειώθηκε το αναλογιστικό έλλειμμα κατά 36%, χωρίς να γίνει καμία μείωση του εφάπαξ, πλην της αναγκαστικής από τον μνημονιακό Νόμο 4093/2012. Αξίζει να σημειωθεί ότι η περιουσία του Ταμείου τον Μάρτιο του 2012 με το PSI απομειώθηκε («κουρεύτηκε») κατά 53,5% και σε απόλυτους αριθμούς οι ασφαλισμένοι στο Φάρμακο κατέβαλαν για το δημόσιο χρέος από την περιουσία τους που είχε σχηματιστεί το ποσό των 38 εκατ. ευρώ μόνο από τον κλ. Πρόνοιας-Εφάπαξ Παροχών (σημερινό ΤΑΥΦΕ). Την ίδια περίοδο μειώθηκε κατά 25% το κόστος διοικητικής λειτουργίας και είχαμε, επίσης, μείωση του χρόνου απονομής εφάπαξ από 1-2,5 χρόνια σε 3-6 μήνες.

Επιπλέον, από το 2014 έως σήμερα αυξήθηκαν κατά 1.028% οι στοχευμένοι έλεγχοι, γεγονός που οδήγησε σε αύξηση 24.217% στις βεβαιωμένες οφειλές, σε 250% αύξηση των εισπράξεων από οφειλές, σε 78% αύξηση των εσόδων από οφειλές και σε 40% αύξηση των ασφαλισμένων από 22.000 σε 31.000, την περίοδο μάλιστα που στη φαρμακοβιομηχανία, μετά την χρεοκοπία της χώρας και την κατακόρυφη πτώση της φαρμακευτικής δαπάνης, είχαμε και συρρίκνωση των θέσεων εργασίας με τη μορφή εθελούσιων εξόδων και απολύσεων.

Σήμερα το ΤΑΥΦΕ έχει πάνω από 31.000 ενεργούς και πάνω από 30.000 ανενεργούς ασφαλισμένους. Έχει 7.500 ενεργούς εργοδότες και καλύπτει πανελλαδικά όλους τους εργαζομένους στο Φάρμακο. Αποτελεί το μεγαλύτερο πολυεργοδοτικό πανελλαδικής εμβέλειας Ταμείο εφάπαξ παροχών. Αξίζει, επίσης, να σας αναφέρω άλλα δύο στοιχεία: Σήμερα ένας παλαιός ασφαλισμένος, που πληρώνει εισφορές 2%, με πλήρη και ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα θα πάρει κατά Μ.Ο. εφάπαξ περίπου 35.000 ευρώ, ενώ ένας νέος ασφαλισμένος, που πληρώνει εισφορές 4%, με πλήρη και ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα θα πάρει εφάπαξ κατά Μ.Ο. περίπου 84.000 ευρώ. Τα δεδομένα είναι καταλυτικά. Το ΤΑΥΦΕ είναι ένας πρότυπος οργανισμός αποτελεσματικής, συνετής και εξαιρετικά αποδοτικής για τους ασφαλισμένους του κοινωνικής αυτοδιαχείρισης.

• Αξίζει να πούμε εδώ ότι και το ΤΕΑΥΦΕ, το Ταμείο της Επικούρησης για τους εργαζομένους στο Φάρμακο, είναι κατά κάποιον τρόπο δικό σας «παιδί»…

Ο κλάδος Επικουρικής Σύνταξης (σήμερα ΤΕΑΥΦΕ ΝΠΙΔ) και ο κλάδος Εφάπαξ Παροχών (σήμερα ΤΑΥΦΕ ΝΠΙΔ) μέχρι 30/09/2008 αποτελούσαν ένα ενιαίο Ταμείο, Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, με λογιστική και οικονομική αυτοτέλεια ανά κλάδο. Προέκυψαν την ίδια ακριβώς περίοδο, το 2013, από διαφορετικό μεν ιδρυτικό πλαίσιο, αλλά με το ίδιο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας ως φορείς υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης του 1ου πυλώνα. Η μετατροπή αυτή των δύο Ταμείων σε ΝΠΙΔ διευκόλυνε την ελληνική κυβέρνηση στην απομείωση του δημοσίου χρέους από τους δανειστές κατά περίπου 1 δισ. ευρώ κατά την περίοδο των Μνημονίων.

Το ΤΕΑΥΦΕ είναι καθολικός διάδοχος σε ό,τι αφορά την επικούρηση του ΤΕΑΥΦΕ-ΤΕΑΙΤ (ΝΠΔΔ). Το ΤΕΑΥΦΕ ΝΠΙΔ τότε και με βάση τον Ν. 4052/2012 –μετά από πρωτοβουλία και ενέργειες των συνδικαλιστικών οργανώσεων των ασφαλισμένων και ομόφωνες αποφάσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των ασφαλισμένων– μετατράπηκε σε ΝΠΙΔ διατηρώντας τον χαρακτήρα φορέα της δημόσιας υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης. Αντίθετα, το ΤΑΥΦΕ ΝΠΙΔ μετατράπηκε με βάση πρωτοβουλία και ενέργειες της ίδιας της διοίκησης του φορέα και μόνο, ενώ οι δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις εξέφρασαν απλή γνώμη, θετική η μία Ομοσπονδία και αρνητική η άλλη. Επομένως, δεν ευσταθούν σε καμία περίπτωση οι αιτιάσεις του υπουργείου Εργασίας περί ιδιωτικής πρωτοβουλίας για τη μετατροπή του σε ΝΠΙΔ και, ως εκ τούτου, ούτε για τη μετατροπή της ασφάλισης από υποχρεωτική σε προαιρετική.

Η υποχρεωτικότητα στην ασφάλιση και για τα δύο Ταμεία είναι η «προίκα» που πήραμε από το Δημόσιο μαζί με τα περίπου 400 εκατ. ευρώ αναλογιστικό έλλειμμα για το καθένα και αποτελεί την εγγύηση για τη βιωσιμότητά τους και τη διατήρηση της περιουσίας τους και των ασφαλισμένων τους. Ειδικά, δε, για το εφάπαξ, η σύγκριση είναι καταλυτική. Χωρίς εργοδοτική εισφορά, ο παλαιός ασφαλισμένος (ΠΑ) λαμβάνει κατά το στάδιο της συνταξιοδότησης συσσωρευμένα με τη μορφή αφορολόγητου εφάπαξ τις επικουρικές συντάξεις τουλάχιστον 10 ετών, ενώ ο νέος ασφαλισμένος (ΝΑ) τουλάχιστον 20 ετών επικουρικές συντάξεις.

Το ΤΕΑΥΦΕ υπό κανονικές συνθήκες θα κεφαλαιοποιηθεί περίπου το 2030 και τότε θα μπορεί να δώσει και αυξήσεις. Το ΤΑΥΦΕ, για να γίνει η οποιαδήποτε νομοθετική παρέμβαση, θα έπρεπε να είχε τουλάχιστον κεφαλαιοποιηθεί, δηλαδή να μην έχει ελλείμματα και να μην πληρώσουν οι ασφαλισμένοι «το μάρμαρο».

• Κλείνοντας, να επιστρέψουμε στο ΤΑΥΦΕ… Οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι στο Φάρμακο ωφελούνται σε κάτι από την άρση της υποχρεωτικότητας;

Σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να πει κανείς ότι βραχυπρόθεσμα ίσως θεωρηθεί «οικονομική ελάφρυνση» το γεγονός ότι ένας εργαζόμενος δεν θα καταβάλλει εισφορές για εφάπαξ (4% αν είναι νέος ασφαλισμένος ή 2% αν είναι παλαιός). Ωστόσο, αντικειμενικά μιλάμε για μια πολύ μικρή ελάφρυνση της τάξης των 60 ή των 30 ευρώ τον μήνα, όταν με την υποχρεωτικότητα διασφαλίζει ότι με αυτές τις μικρές εισφορές θα έχει στο τέλος του εργασιακού του βίου ένα αξιοπρεπέστατο εφάπαξ, όπως αναλύθηκε προηγουμένως, δηλαδή πολλαπλάσιο των συντάξεων για τις οποίες καταβάλλει υπερδιπλάσιες εισφορές (6% ο ΝΑ και 8% ο ΠΑ) για σύνταξη. Δεν θα πρέπει, επίσης, να παραβλέψουμε και το γεγονός ότι αυτή η «ελάφρυνση» από την ασφαλιστική εισφορά θα ενταχθεί στον εκάστοτε μισθό, θα θεωρηθεί ενδεχομένως από ορισμένους εργοδότες ως αύξηση, ενώ ταυτόχρονα θα φορολογηθεί ως έσοδο με βάση την κλίμακα φορολόγησης στην οποία εμπίπτει ο κάθε ασφαλισμένος (15%-45%).

Στην ουσία δεν υπάρχει κανένα οικονομικό όφελος για τον εργαζόμενο ή τον εργοδότη. Εξάλλου, το φάρμακο ως προϊόν είναι διατιμημένο, η δε ζήτησή του είναι ανελαστική. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μια πιθανή κατάργηση του εφάπαξ θα αποτελέσει μακροπρόθεσμα μια ακόμα αποδόμηση ενός σταθερού εργαλείου κοινωνικής συνοχής, κάτι που αυτόματα θα έχει αρνητικές συνέπειες και στους εργασιακούς χώρους, οι οποίες μπορεί να μην είναι άμεσα ορατές, ωστόσο είναι υπαρκτές και επικίνδυνες. Το ΤΑΥΦΕ είναι δείκτης ευθύνης και πρόνοιας προς τον εργαζόμενο.

• Τι ζητούν η διοίκηση και οι ασφαλισμένοι του ΤΑΥΦΕ από την Πολιτεία και ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους εργαζομένους στο Φάρμακο;

Κατ’ αρχάς, ζητάμε να τροποποιηθεί ο Ν. 5078/2023. Είναι όρος ύπαρξης γι’ αυτό το πρότυπο Ταμείο να μην καταργηθεί η υποχρεωτικότητα. Είναι ένα νομικά σωστό, θεσμικά κρίσιμο και κοινωνικά δίκαιο αίτημα. Στους εργαζομένους στο Φάρμακο θα έλεγα πως «το Ταμείο σάς ανήκει. Δεν ανήκει στο κράτος ούτε σε τρίτους. Η περιουσία του είναι δική σας. Η μόνη εγγύηση ότι θα παραμείνει δική σας, ότι δεν θα εξανεμιστεί ή θα τεθεί σε νομική διαμάχη είναι η διατήρηση της υποχρεωτικής ασφάλισης. Είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει το ΤΑΥΦΕ να παρέχει τα εφάπαξ που προσφέρει για περισσότερο από 6 δεκαετίες».

Κατά δεύτερον, έχουμε υποβάλει, ως οφείλαμε με βάση το νόμο, τροποποιημένο Καταστατικό, αναλογιστική μελέτη βιωσιμότητας και οικονομικό σύστημα (NDC), αφού λάβαμε υπόψη τη βιωσιμότητα του Ταμείου, τη διατήρηση του ύψους των παροχών και την πλήρη διασφάλιση της περιουσίας των μέχρι σήμερα εργαζομένων στο Φάρμακο και ασφαλισμένων στο Ταμείο. Το υπουργείο Εργασίας μέχρι σήμερα, καθώς και οι αρμόδιες εποπτικές αρχές με βάση τον Ν. 5078/2023 δεν έχουν τοποθετηθεί στα 3 αυτά σημαντικά θέματα. Ως εκ τούτου, ως φορέας υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης, το Ταμείο δεν μπορεί να λειτουργήσει εν κενώ, έχει καταστατικό με υποχρεωτική ασφάλιση εν ισχύι και μετά την 1η/1/2026. Άρα, οι εργοδότες θα πρέπει να παρακρατούν υποχρεωτικά τις εισφορές όλων των εργαζομένων τους και θα τις αποδίδουν στο ΤΑΥΦΕ και μετά την 1η/1/2026, σύμφωνα με την ασφαλιστική νομοθεσία, όπως κάνουν έως σήμερα.

Σε κάθε περίπτωση, μέσω αυτής της σημερινής επικοινωνίας, καλούμε την κυβέρνηση να συνεργαστούμε και να συνεννοηθούμε προκειμένου είτε να νομοθετήσει τη διατήρηση της υποχρεωτικότητας, σύμφωνα με το σχέδιο νομοθετικής διάταξης που θα σταλεί τις επόμενες ημέρες ως προϊόν διαβούλευσης, είτε να χορηγήσει ένα ικανό μεταβατικό χρονικό διάστημα ώστε το Ταμείο να κεφαλαιοποιηθεί πλήρως (δηλαδή να μη χάσουν την περιουσία τους οι ασφαλισμένοι) και εν συνεχεία να επανεξετάσει το ζήτημα.

Ούτως ή άλλως, ακόμη και στα 4 Ταμεία υποχρεωτικής επαγγελματικής ασφάλισης του Ν. 4052/2012, η αρχική περίοδος προσαρμογής προέβλεπε 12 χρόνια, ενώ τώρα με τον Ν. 5078/2023 προβλέφθηκε περαιτέρω περίοδος προσαρμογής 6 επιπλέον ετών, καίτοι δεν θίγεται το ζήτημα της υποχρεωτικότητας στην ασφάλιση.

Διαβάστε παρακάτω την συνέντευξη από το περιοδικό Health Next Generation (Τεύχος 26) και σε ηλεκτρονική μορφή σελ. 24-29 (πατήστε κάτω δεξιά για μεγέθυνση)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Γεράσιμος Κονιδάρης είναι σύμβουλος Διοίκησης & Επικοινωνίας στο ΤΑΥΦΕ ΝΠΙΔ και επίτιμος πρόεδρος του ΤΕΑΥΦΕ ΝΠΔΔ. Έχει διατελέσει ιατρικός επισκέπτης, επιθεωρητής Πωλήσεων (SV), υπεύθυνος εκπαίδευσης Ι.Ε., διευθυντής Πωλήσεων, διευθυντής Ιατροφαρμακευτικής Ενημέρωσης σε διάφορες φαρμακευτικές εταιρείες, ενώ τερμάτισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως διευθυντής Ανάπτυξης στη φαρμακευτική εταιρεία SANOFI/AVENTIS.

Έχει μεγάλη εμπειρία σε ασφαλιστικά θέματα, καθώς έχει υπηρετήσει από αρκετές θέσεις κυρίως την επικουρική ασφάλιση, όπως πρόεδρος και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών, αντιπρόεδρος και μέλος του Δ.Σ. του Ταμείου Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα, μέλος του Δ.Σ. του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα, εντεταλμένος σύμβουλος Διοίκησης και ιδρυτής του Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών, εντεταλμένος σύμβουλος Διοίκησης του Ταμείου Αλληλοβοήθειας Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών.

Έχει πλούσια συνδικαλιστική δράση στον χώρο του Φαρμάκου και έχει διατελέσει πρόεδρος και Α΄ αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Οργάνωσης Ιατροφαρμακευτικής Ενημέρωσης και Περίθαλψης, ιδρυτής και πρόεδρος της Διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλά ευρωπαϊκά και διεθνή συνέδρια γύρω από το Φάρμακο, την Υγεία και την Ασφάλεια.