Έλαβα ερεθίσματα από μια συζήτηση που είχα πρόσφατα με έναν πολύ καλό μου φίλο και παλιό μου συμφοιτητή που μένει μόνιμα στην Ελβετία τα τελευταία δέκα χρόνια. Ζει μαζί με την οικογένεια του μια κανονικότητα, την οποία στην Ελλάδα επουδενί δεν είχε.
Δημόσιο σχολείο, συγκεκριμένο ποσό κάθε μήνα για την υγεία, σοβαρές αστικές συγκοινωνίες, σταθερός οικογενειακός προϋπολογισμός, σεβασμός στον πολίτη, κανόνες και ελευθερία, αίσθηση ότι είσαι πολίτης και όχι πελάτης του πολιτικού συστήματος.
Παρακολουθώ στην αντίπερα όχθη την αγωνιώδη προσπάθεια κάποιων πολιτικών να πείσουν πως η Ελλάδα σήμερα έχει αλλάξει, πως έχουν παρουσιαστεί ευκαιρίες και αναρωτιέμαι αν εγώ ζω κάπου αλλού ή μήπως τελικά έχω χάσει κάτι;
Η Ελλάδα του 2025 είναι μια εξαιρετική χώρα για να ζεις, αν έχεις λύσει το οικονομικό σου πρόβλημα, αν έχεις τελειώσει συγκεκριμένα σχολεία και έχεις πρόσβαση στο σύστημα ή αν είσαι τυχερός και κερδίσεις το τζόκερ.
Οι υπόλοιποι που αποτελούν την τεράστια πλειοψηφία δίνουν έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης σε αντίξοες συνθήκες και με μικρές πιθανότητες πραγματικής βελτίωσης στο μέλλον.
Κατά συνέπεια, όλοι εκείνοι που αναζητούν την τύχη τους σε κάποια άλλη χώρα της Ε.Ε και αρπάζουν την ευκαιρία μόλις τους δοθεί, μάλλον πράττουν το αυτονόητο. Όταν πρόκειται για το θέμα της επιβίωσης της δικής τους και της οικογένειας τους δεν κάνουν δεύτερες σκέψεις, ούτε βασίζονται σε εξαγγελίες και υποσχέσεις των εκπροσώπων της εκάστοτε Κυβέρνησης που σπεύδουν να πουν πως επί των δικών τους ημερών «η εικόνα άλλαξε», αν και τις περισσότερες φορές παραμένει ίδια, για να μην πω χειρότερη. Αν και σαν άνθρωπος είμαι αισιόδοξος, πιστεύω στην Ελλάδα, υπό τις παρούσες συνθήκες και με τη νοοτροπία που κυριαρχεί, δύσκολα τα πράγματα θα αλλάξουν.
Κοντολογίς, ας αφήσουν οι διάφοροι πολιτικοί παράγοντες τους νέους να κάνουν τις επιλογές τους. Ας σταματήσουν να υποκρίνονται, διότι οι πολίτες τους έχουν πάρει χαμπάρι. Αν ενδιαφέρονταν πραγματικά για την Ελλάδα και τους κατοίκους της, θα είχαν φροντίσει να κάνουν πολλά περισσότερα για να αλλάξουν το τοπίο.
Στο κάτω-κάτω στην Ευρωπαϊκή Ένωση είμαστε, έχουμε ευτυχώς την ευκαιρία να επιλέγουμε ελεύθερα που θα ζήσουμε και που θα δραστηριοποιηθούμε επαγγελματικά.
Φρόντισε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής γι’ αυτό. Θα βλέπει δε από εκεί που βρίσκεται τη σημερινή εικόνα και θα σκέφτεται πως ευτυχώς που έζησε σε μια άλλη εποχή.
