Κατά τη χθεσινή συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών στη Βουλή αναδείχθηκαν για μια ακόμα φορά θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ Κυβέρνησης και Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στον τρόπο διαχείρισης σοβαρών προκλήσεων, αλλά και μεγάλων καταστροφών που αφορούν κάθετα την κοινωνία. Όσοι παρακολούθησαν το ντιμπέιτ μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Σύριζα, κυρίως σε ότι αφορά τον καθοριστικό ρόλο της ιδιωτικής ασφάλισης στη λειτουργία της οικονομίας, αλλά και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, έβγαλαν ξεκάθαρα συμπεράσματα. Ήταν μια αντιπαράθεση μεταξύ του ρεαλισμού και της υπευθυνότητας από τη μία πλευρά και του λαϊκισμού και της υποκρισίας από την άλλη. Γνώστης της πραγματικότητας και των βασικών αναγκών του πολίτη, ο Πρωθυπουργός ανέδειξε με αποτελεσματικό τρόπο τη σπουδαιότητα της ιδιωτικής ασφάλισης για να αντιμετωπιστούν, ανάμεσα σε άλλα, και οι συνέπειες φυσικών καταστροφών, οι οποίες λόγω της κλιματικής αλλαγής, αποτελούν πλέον μέρος της καθημερινότητας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν είναι δυνατόν εταιρίες με πολύ μεγάλο τζίρο να μένουν ανασφάλιστες περιμένοντας πάντα το κράτος για να βγάλει «τα κάστανα από τη φωτιά». Ο κάθε επιχειρηματίας που δείχνει υψηλή κοινωνική ευθύνη ασφαλίζει την επιχείρηση του και αν έρθει η δύσκολη ώρα, τότε θα έχει προστατέψει όχι μόνο την εαυτό του, αλλά και τους εργαζόμενους που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας μιας επιχείρησης. Είναι σαφές ότι το κράτος δεν έχει ανεξάντλητους πόρους για τις δύσκολες στιγμές. Είναι εξίσου όμως κατανοητό ότι για να χτίσουμε μια ισχυρή κοινή άμυνα απέναντι στις απρόκλητες επιθέσεις της φύσης, χρειάζεται η συμβολή όλων εκείνων των δυνάμεων που μπορούν να διασφαλίσουν την ανθεκτικότητα του τείχους, όπως είναι ο κρίσιμος τομέας της ασφάλισης. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει υποκατάσταση του κράτους, αλλά ενίσχυση της προσπάθειας και διεύρυνσης της κοινωνικής συμμαχίας για το κοινό καλό. Η σωστή αυτή προσέγγιση του ζητήματος από την κυβερνητική πλευρά αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας ότι στο άμεσο μέλλον τα ποσοστά ανθεκτικότητας θα αυξηθούν, ενώ η Πολιτεία θα μπορεί σε ένα νέο περιβάλλον να απαντά ολιστικά στις μεγάλες προκλήσεις. Αυτή είναι η μία, η θετική όψη του νομίσματος. Στην αντίπερα όχθη, ο Σύριζα αντιμετώπισε την παραπάνω τοποθέτηση με αρκετή δόση υποκρισίας, εγκλωβισμένος σε ένα παράλογο λαϊκισμό με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων και την άσκηση μιας ανεδαφικής αντιπολίτευσης. Δεν συμφωνούν άραγε τα στελέχη της Κουμουνδούρου ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις θα πρέπει οπωσδήποτε να ασφαλίζονται και να είναι θωρακισμένες σε περιπτώσεις ακραίων φαινομένων; Όσον αφορά στους πολίτες, το Κράτος οφείλει σαφώς να τους προστατεύει, αλλά όταν μιλά κανείς για την προστασία, την ασφάλεια και το μέλλον της οικογένειας, τότε χρειάζεται να αξιοποιούνται όλα τα κατάλληλα εργαλεία από τη φαρέτρα, ώστε το αποτέλεσμα να είναι το καλύτερο δυνατό. Το δε κίνητρο για περαιτέρω μείωση του ΕΝΦΙΑ για όσους ασφαλίζουν τις κατοικίες τους, αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι στο παζλ της ευταξίας και της κοινωνικής ειρήνης. Στο τέλος του δρόμου, ο κάθε πολίτης που νιώθει προστατευμένος, είναι ταυτόχρονα και ελεύθερος. Και η ελευθερία είναι απαραίτητο συστατικό της αστικής Δημοκρατίας.