Ηλίας Προβόπουλος, 27/11/2020 - 15:00 facebook twitter linkedin Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Τσουκνίδες ανάλατες δεν τρώγονται... Ηλίας Προβόπουλος, 27/11/2020 facebook twitter linkedin Λένε κάποιοι, ότι εξαιτίας της κατάστασης που μας έφερε να ζούμε η επιδημία, δεν αποκλείεται εκτός από τις συνέπειες της υγειονομικής κρίσης να μείνουμε έκπληκτοι απ’ εκείνες που θα ακολουθήσουν την οικονομική. Δεν διστάζουν δε να ιχνογραφήσουν την εξαθλίωση που θα απλωθεί στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες πολλές χώρες του κόσμου. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε από επίσημα χείλη, ούτε στα δελτία ειδήσεων βλέπουμε κάποιον έστω να το υπονοεί γιατί απλά, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιδράσεις του κόσμου, είτε πρόκειται για τους έχοντες, είτε για τους μόνιμα πενόμενους αν πέσει πείνα. Αντ’ αυτού καλλιεργείται με όλους τους τρόπους η αισιοδοξία κι έτσι μια μερίδα του κόσμου νοιώθει κάπως ασφαλής, κάποιοι άλλοι περιμένουν την παρέμβαση του κράτους ν’ αλαφρώσει την μαυρίλα και αρκετοί με την εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας νωπή, γνωρίζουν ότι από μια στροφή πάνω, από μια στροφή κάτω στα πράγματα, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει την κατάστασή τους. Κανένας όμως δεν μιλάει ευθέως για πείνα, είτε γιατί δεν θέλει να παραδεχτεί ότι υπάρχει και αυτή η περίπτωση στη ζωή του ανθρώπου, είτε γιατί δεν ξέρει τι πραγματικά σημαίνει αυτή η τραγική λέξη. Ελάχιστοι ζουν σήμερα οι οποίοι έχουν πεινάσει πραγματικά εξαιτίας μιας έκτακτης γενικής κατάστασης όπως η Κατοχή και ο Πόλεμος και αυτοί είναι κάποιοι από τους συμπολίτες μας που μετράνε πάνω από εννιά δεκαετίες ζωής. Τότε ήταν που πέθανε πολύς κόσμος, ειδικά στις πόλεις και στα μεγάλα αστικά κέντρα ενώ στην ύπαιθρο παρουσιάστηκαν κι εκεί δυσκολίες αλλά τα θύματα ήταν λιγότερα γιατί ο κόσμος δεν είχε εγκαταλείψει ακόμη τις αγροτικές ασχολίες και υπήρχε αρκετή παραγωγή να θρέψει κόσμο. Πείνασε και το χωριό μας κι αυτό ακούω να συζητάνε η μάνα με γειτόνισσα, 90 χρόνων και πάνω και οι δυο τους όταν ακούνε για τα μέτρα σχετικά με τα εμπορικά καταστήματα και αυτό τονίζουν είναι ότι αυτό που τους έλειπε περισσότερο ήταν το αλάτι! Δεν λένε αλεύρι ή λάδι, καφέ ή ζάχαρη, αλλά αλάτι. Χρειάστηκε να το ακούσω πολλές φορές για να καταλάβω τι εννοούσαν. «Χωρίς αλάτι, ούτε τις τσουκνίδες δεν μπορούσαμε να φάμε», μου είπαν. Όντως, επειδή ήταν απαγορευμένες και επί πλέον επικίνδυνες οι μετακινήσεις δεν έρχονταν ούτε κόκκος αλάτι στο χωριό κι έτσι ότι έτρωγαν ήταν ανάλατο. Εννοείται ότι αυτό δεν το βίωσαν όλοι αλλά η εποχή πέρασε στη συνείδηση ως πείνα και σε αυτή αναφέρονται διαρκώς η μάνα και η συνομήλικη γειτόνισσά όταν σχολιάζουν τις ειδήσεις της τηλεόρασης. Οι δεύτερη έκπληξη από την κουβέντα τους ήταν η αναφορά στις τσουκνίδες. Δεν είχαν ούτε τσουκνίδες κάποια εποχή να φάνε γιατί εκτός της ρήμαζαν τα ζώα που κι αυτά πεινούσαν το ίδιο με τους ανθρώπους τις αναζητούσαν όλοι στο χωριό κι όταν δεν τις εύρισκαν κατέφευγαν στο δάσος και στο βουνό. Τέτοια ζήτηση είχαν οι τσουκνίδες! Εκτός από σαλάτα όποιες νοικοκυρές είχαν λίγο αλεύρι, τυρί και χοιρινό λίπος έφτιαχναν πίτες και στόμωναν την πείνα όλης της οικογένειας και της γειτονιάς. Έζησε ο κόσμος με τις τσουκνίδες εκείνα τα χρόνια γιατί το πολύτιμο και από πρακτικής ιατρικής χόρτο εκτός του ότι βλασταίνει αμέσως μετά από κάθε κόψιμο, διατηρείται μέχρι να αρχίσουν οι παγωνιές. Θυμάμαι την κουβέντα της μάνας με την γειτόνισσα όταν περπατάω αυτές τις ημέρες στους κήπους που γέμισαν τσουκνίδες και τις βλέπω καταπράσινες, θαλερές και τρυφερές γιατί φέτος τις ευνόησε πολύ οι βροχές που έπεσαν τον Οκτώβριο και αναλογίζομαι πόσο ευτυχισμένες θα ήταν τότε, μικρά κορίτσια και οι δυο τους και τη λαχτάρα θα είχαν να τις μαζέψουν όλες με γυμνά χέρια. Φυσικά και θα ήταν περισσότερο ευτυχισμένες αν είχαν και λίγο αλάτι και λίγο λάδι γιατί κακά τα ψέματα, έτσι σκέτες δεν καταπίνονται όση πείνα κι αν κουβαλάει κάποιος στο στομάχι του. Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία. Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Ηλίας Προβόπουλος: Το έθιμο της Βαρβάρας και της Εκάτης στη Θράκη Το έθιμο της Βαρβάρας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της λαϊκής λατρευτικής παράδοσης της Θράκης. Κάθε φορά που ξημερώνει η 4η Δεκεμβρίου,... Ηλίας Προβόπουλος, 04/12/2024 - 09:15
Ηλίας Προβόπουλος: Οι προκλήσεις στο ζήτημα της αναπηρίας Παγκόσμια ημέρα αναπηρίας η σημερινή κι όπως όλες οι «παγκόσμιες» τέτοιες θα περάσει με τις συνηθισμένες δηλώσεις από μέρος των... Ηλίας Προβόπουλος, 03/12/2024 - 09:21
Ηλίας Προβόπουλος: Γιατί κουτσαίνει ένα περιστέρι; Τα περιστέρια από τη φύση τους δεν αναζητούν τροφή στον αέρα, όπως κάνουν για παράδειγμα τα χελιδόνια που χάφτουν ότι... Ηλίας Προβόπουλος, 02/12/2024 - 09:53
Ηλίας Προβόπουλος: Η ιστορική μνήμη της Θεσσαλίας Πιστή στην παράδοση της ιστορίας της η Ομοσπονδία Θεσσαλικών Σωματείων – «Πανθεσσαλική Στέγη» τίμησε κι εφέτος την 143η επέτειο της... Ηλίας Προβόπουλος, 02/12/2024 - 09:43
Ηλίας Προβόπουλος: Γνωριμία με τις «Απόκοσμες» Σφακιανές Μαδάρες Την ευκαιρία να γνωρίσουν τις απόκοσμες και μεγαλοπρεπείς σφακιανές Μαδάρες θα έχουν όσοι επισκεφτούν την έκθεση φωτογραφίας μου που θα... Ηλίας Προβόπουλος, 02/12/2024 - 09:18
Ηλίας Προβόπουλος: Η ημέρα που δεν θέλω να ξέρω…. Κάτι είχαμε ακούσει κι εμείς που γεννηθήκαμε στα βουνά για ημέρα των Ευχαριστιών που γιόρταζαν χθες οι Αμερικάνοι, κυρίως από... Ηλίας Προβόπουλος, 29/11/2024 - 16:36