Τραγική παραμένει η κατάσταση στις ακτές της Αττικής μέχρι και το Λαγονήσι, ενώ χθες το απόγευμα το συντονιστικό όργανο ανακοίνωσε ότι αντλήθηκαν πάνω 774 κυβικά μέτρα πετρελαιοειδών από το βυθισμένο δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη ΙΙ» όπως και 350 κυβικά μέτρα προσμίξεων πετρελαιοειδών από την εταιρεία που έχει αναλάβει την επιχείρηση για την απορρύπανση του Σαρωνικού. 

«Την ευθύνη για τη ρύπανση ξεκάθαρα έχουν η πλοιοκτήτρια και η ασφαλιστική που την καλύπτει και όσοι έχουν απαιτήσεις θα πρέπει να στραφούν προς αυτές, αλλά θα πρέπει στα έγγραφα που θα καταθέτουν να είναι τεκμηριωμένη η απαίτησή τους» τόνισε ο Υφυπουργός Ναυτιλίας Νεκτάριος Σαντορινιός, επικεφαλής του συντονιστικού. Σύμφωνα με το Λιμενικό, τυχόν αποζημιώσεις από διαρροή πετρελαίου του «ΑΓ. ΖΩΝΗ» μπορούν να αντληθούν και από το IOPC Fund (Διεθνές Ταμείο Αποζημιώσεων από Ρύπανση Πετρελαίου), υπό τον όρο όμως ότι ο αιτών θα αποδεικνύει τη ζημιά του με βάση τους κανόνες που ορίζει το ταμείο.

Να σημειωθεί ότι η ασφαλιστική εταιρεία που καλύπτει το «Αγία Ζώνη ΙΙ» με την κάλυψη αστικής ευθύνης έναντι τρίτων για 5 εκατ. δολ (καλυπτει ρύπανση και άλλες ζημιές) είναι η LodeStar Insurance.

Στο site της εν λόγω εταιρείας μπορεί ο ενδιαφερόμενος να αναζητήσει το συγκεκριμένο πλοίο.

Εάν οι απαιτήσεις ξεπεράσουν τα 5 εκατ. δολ θα παρέμβει το IOPC Fund για να καλύψει τους πληγέντες.

Τι είναι το IOPC Fund

Το International Oil Pollution Compensation Funds (IOPC Funds) παρέχει οικονομική αποζημίωση για ζημίες που προκλήθηκαν από πετρελαϊκή ρύπανση από δεξαμενόπλοια που ανήκουν σε κάποια από τα κράτη μέλη του

Η ιστορία του IOPC ξεκίνησε μετά τη διαρροή πετρελαίου από το δεξαμενόπλοιο Torrey Canyon, το οποίο βυθίστηκε κοντά στα νησιά Scilly το 1967, ρυπαίνοντας τις ακτές του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας. Το περιστατικό αυτό ανέδειξε ορισμένες σοβαρές νομοθετικές ελλείψεις, ιδίως την απουσία διεθνούς συμφωνίας για την ευθύνη και την αποζημίωση σε περίπτωση τέτοιας διαρροής. Έτσι η διεθνής κοινότητα δημιούργησε υπό την αιγίδα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO), ένα καθεστώς αποζημίωσης για τα θύματα πετρελαϊκής ρύπανσης.

Από την ίδρυσή του, το ταμείο IOPC έχει συμμετάσχει σε 149 περιστατικά αποζημιώσεων ανά τον κόσμο.

Το πλαίσιο του καθεστώτος ήταν η διεθνής σύμβαση του 1969 (1969 International Convention on Civil Liability for Oil Pollution Damage) για την αστική ευθύνη για ζημίες από πετρελαϊκή ρύπανση και η διεθνής σύμβαση του 1971 (1971 International Convention on the Establishment of an International Fund for Compensation for Oil Pollution ) για τη σύσταση διεθνούς ταμείου αποζημίωσης για την πετρελαϊκή ρύπανση. Με την πάροδο του χρόνου κατέστη σαφές ότι το ποσό της αποζημίωσης που ήταν διαθέσιμο για μείζονα περιστατικά χρειάστηκε να αυξηθεί και το πεδίο εφαρμογής του καθεστώτος διευρύνθηκε. Αυτό οδήγησε σε δύο επιπλέον πράξεις, γνωστές 1992 Civil Liability Convention και 1992 Fund Convention. Μετά το ατυχήματα των Erika και Prestige, ενεκρίθη ένα ακόμη πρωτόκολλο (Protocol to the 1992 Fund Convention), το 2003, παρέχοντας πρόσθετη αποζημίωση πέραν εκείνης που παρέχεται δυνάμει της σύμβασης του 1992.

Το ταμείο IOPC χρηματοδοτείται από εισφορές που καταβάλλονται από οντότητες που λαμβάνουν ορισμένα είδη πετρελαίου μέσω θαλάσσιας μεταφοράς. Αυτές οι εισφορές βασίζονται στην ποσότητα πετρελαίου που ελήφθη κατά το σχετικό ημερολογιακό έτος και καλύπτουν τις αναμενόμενες απαιτήσεις μαζί με το κόστος διαχείρισης του Ταμείου.

Από την ίδρυσή του, το Ταμείο του 1992 και το προηγούμενο Ταμείο του 1971 έχουν συμμετάσχει σε 149 περιστατικά διαφόρων μεγεθών ρύπανσης ανά τον κόσμο. Στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, όλες οι απαιτήσεις έχουν διευθετηθεί εξωδικαστικώς. Το ατύχημα του πλοίου «Alfa I» πάλι στον Πειραιά, το 2012, είναι το πρώτο περιστατικό που συμβαίνει σε ένα κράτος μέλος του ταμείου, και σε ισχύ του νέου πρωτοκόλλου. Ωστόσο, είναι απίθανο το περιστατικό να υπερβεί το όριο βάσει της σύμβασης του 1992 για το Ταμείο.