H 11 Νοεμβρίου , η «ημέρα της ασφάλισης» και ο μετεωρίτης της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, ήταν μια καλή ευκαιρία να αναλογιστούμε τι ακριβώς είναι η ιδιωτική ασφάλιση. Είναι απλά ένας κερδοσκοπικός μηχανισμός ή εξυπηρετεί και άλλες υπαρκτές ανάγκες, πέραν των αποδόσεων για τους μετόχους;

Όπως έχει υποστηρίξει το nextdeal.gr - δείτε εδώ -  «δεν έχει μία μοναδική μονοδιάστατη ιδιότητα η ασφάλιση. Είναι κερδοσκοπικός μηχανισμός όμως πάνω και πίσω από όλα αυτά η ασφάλιση υπάρχει γιατί καλύπτει κάποια ανθρώπινη ανάγκη. Ανακαλύφθηκε για να καλύψει το αναπάντεχο και όχι για να βγάλει κέρδη». Η θέση αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι πρώτοι ασφαλιστικοί οργανισμοί ήταν αλληλασφαλιστικοί, όπως ακόμη είναι σήμερα τα P&I Clubs στην ναυτιλία και δεν διένειμαν ούτε διανέμουν μέρισμα στους συμμετέχοντες.

Άρα η ιδιωτική ασφάλιση δεν είναι κατ΄ανάγκη κερδοσκοπικός οργανισμός. Στόχος της είναι η κάλυψη του αναπάντεχου. Είναι η κάλυψη από τον μετεωρίτη όπως αυτού της ΕΑΕΕ, στην Πλατεία Συντάγματος, που θα μας πέσει στο κεφάλι. Και πρέπει να πείθει ότι αυτός είναι ρόλος της και θα είναι παρούσα όταν χρειασθεί, συμπληρωματικά στην όποια κοινωνική ασφάλιση. Αυτήν την αξία πρέπει να τονώσουν περαιτέρω με παρεμβάσεις τους, η ΕΑΕΕ, οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι διαμεσολαβούντες, προς την πολιτεία, τους άλλους κοινωνικούς φορείς, τους πολίτες.

Για να το πούμε και με ένα παράδειγμα. Στην περίπτωση που ένας ασφαλισμένος θέλει να εμπιστευθεί 100.000 ευρώ εφάπαξ σε μία ασφαλιστική εταιρεία για να τα «βγάλει έξω» με ένα πρόγραμμα unit linked, θα προστρέξει η ασφαλιστική εταιρεία ή ο ασφαλιστής να του προτείνει να κρατήσει από αυτά 10.000 ευρώ για να δίνει 300 ευρώ το χρόνο να ασφαλίσει το σπίτι του από φωτιά και σεισμό;

Σήμερα ο κλάδος της ιδιωτικής ασφάλισης τείνει να υπονομεύει από μόνος τους ως ένα βαθμό τον ρόλο του και να δημιουργεί ο ίδιος τις συνθήκες αμφισβήτησης του από τους ασφαλισμένους. Σε ορισμένους κλάδους τείνει να ξεφύγει από την αποστολή του. Εμπλεκόμενος με χρηματοοικονομικά προϊόντα αλλοιώνει τον σκοπό του και αποκτά πρωτίστως επενδυτικά χαρακτηριστικά, υποβαθμίζοντας το στοιχείο της κάλυψης.

Βοηθούσης της οικονομικής κρίσης και των αυστηρών εποπτικών κανόνων (Solvency II) στρεβλώνει τον ρόλο του. Ας αναλογισθούμε πόσο σχέση έχει με την ασφάλιση ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα unit linked που δεν εγγυάται μάλιστα ούτε το κεφάλαιο...

Επίσης στις ασφαλίσεις υγείας με ευθύνη κυρίως άλλων παραγόντων (ιατρικός πληθωρισμός, εποπτικοί κανόνες, κ.α.) υποχρεώνεται σε «συμπεριφορές» (υπέρογκες αυξήσεις, μονοετή συμβόλαια, κ.λ.π.) που προκαλούν δυσπιστία στον ασφαλισμένο. Το ερώτημα θα είμαι καλύπτει το συμβόλαιο όταν θα το έχω πραγματικά ανάγκη είναι υπαρκτό και διατυπώνεται κατά κόρο...

Αν στα παραπάνω συμπεριλάβουμε τα ψιλά γράμματα, την έλλειψη εποπτείας (φαινόμενα Ασπίς, κ.α) , τις οριακά νόμιμες συμπεριφορές διαμεσολαβούντων κ.λ.π., ε! δεν θέλει και πολύ να «θολώσει» η εικόνα του θεσμού.

Εν κατακλείδι για να επανέλθουμε από τον μετεωρίτη που ξεκινήσαμε. Μία περαιτέρω βελτίωση του βαθμού διείσδυσης του θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης προϋποθέτει ενίσχυση των χαρακτηριστικών του κλάδου που δεν είναι άλλα από την ικανότητα του να καλύπτει το αναπάντεχο. Απαιτείται στροφή και σε προϊόντα και υπηρεσίες που υπηρετούν αυτό τον σκοπό, που όμως να λαμβάνουν υπόψη και την σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα σε ότι αφορά το κόστος τους.