Υπάρχουν συγκεκριμένες διατάξεις και νόμοι για τις υποχρεώσεις των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών έναντι των εταιριών που συνεργάζονται αλλά και των πελατών τους (Οδηγία 2002/92/ΕΚ, νόμοι για προσωπικά δεδομένα, νόμοι για ξέπλυμα χρήματος, π.δ. 190/2006 κλπ..

Η σύμβαση καθορίζει το εύρος των εργασιών που αναλαμβάνει για λογαριασμό της εταιρίας. Έχουμε δύο ειδών συμβάσεις. Πρακτοριακή σύμβαση και σύμβαση ασφαλιστικού συμβούλου ή συντονιστή. Οι μεσίτες δεν αρμόζει στη φύση του επαγγέλματός τους να έχουν συμβάσεις πέραν του περιορισμένου της σύμβασης προμηθειών και διαχείρισης ασφαλίστρων. Το περιεχόμενο των συμβάσεων κινείται στα πλαίσια της κατηγορίας διαμεσολαβητή όπως ο νόμος ορίζει. Εάν δεν εκτελεσθούν σωστά και νόμιμα οι διαδικασίες και υποχρεώσεις του διαμεσολαβούντα είναι δυνατόν να έχουμε ως συνέπεια ενδεχόμενο να θεωρηθεί ως ΑΝΙΣΧΥΡΗ μια ασφάλιση, να χάσει δικαιώματα αποζημίωσης ο πελάτης και να ζητηθούν αποζημιώσεις αστικής ευθύνης ασφαλιστή. Αυτή την εποχή έντονες κριτικές ασκούνται εναντίον εταιριών για ζητήματα ανανεώσεων, προυπαρχουσών ασθενειών, για διακοπές - ακυρώσεις ισοβίων καλύψεων, και μεταφορές συμβολαίων ή μετατροπές με δυσμενέστερους όρους.

Αγωγές αποζημιώσεων πιθανόν να προκύψουν για όλους αυτούς τους «ασφαλιστικούς συμβούλους» που για ένα bonus, ένα ταξίδι, μια βράβευση ή μια κακή πίεση Δ/των πωλήσεων υποκύπτουν σε αντιδεοντολογικές συμπεριφορές. Γνωρίζουμε ότι κάποιοι διαμεσολαβητές είναι έτοιμοι να καταφύγουν στη Γενική Γραμματεία καταναλωτή και καταναλωτικές οργανώσεις με στοιχεία για τους εκβιασμούς που δέχονται.