Του Γιώργου Νικολάκου*

Όπως σας υποσχέθηκα στο προηγούμενο άρθρο διαμεσολαβητές μου, θα ταξινομήσω κάποιες σκέψεις και θα προτείνω παρεμβάσεις, σε συνδυασμό με τον απόηχο των πρόσφατων οικονομικών στοιχείων των ασφαλιστικών εταιριών του 2011, που συνολικά ήταν άκρως απογοητευτικά, αλλά έως ένα βαθμό αναμενόμενα.
Ζούμε δυστυχώς μία εποχή ανθρωποφαγίας και μωροφιλοδοξίας, όπου ο καθένας προσπαθεί να σώσει την θεσούλα του, την εταιριούλα του και το τομαράκι του, πατώντας επάνω στους φόβους και τις αγωνίες των πιο αδύνατων, για να μην χάσει το ψωμάκι του και το βόλεμα που είχε στα προηγούμενα καλά χρόνια, όταν όλα πήγαιναν με τον αυτόματο πιλότο. Χρησιμοποιώ επίτηδες υποκοριστικούς βαθμούς στους χαρακτηρισμούς μου, γιατί πάντα στις μεγάλες κρίσεις όπως η δική μας, αναδεικνύονται τόσο οι ηγέτες όσο και οι ντενεκέδες, σε κάθε μορφή της πολιτικής ή της οικονομικής μας ζωής, ενώ δυστυχώς σε ότι αφορά την δική μας ασφαλιστική αγορά  οι ηγέτες μας είναι είδος σε ανεπάρκεια. Οι περισσότεροι πιθηκίζουν αντιγράφοντας παλιές προβλέψιμες και τετριμμένες και ίσως καταστροφικές ιδέες άλλων, κατεβάζοντας τα ασφάλιστρα παράλογα. Συρρικνώνουν το κόστος διαμεσολάβησης μειώνοντας με εκπτωτικά τιμολόγια τις προμήθειες, προκειμένου να αναπτύξουν τα ισχνά ζημιογόνα χαρτοφυλάκιά τους, νομίζοντας ότι έτσι θα αντιμετωπίσουν την κρίση, εις βάρος όμως του τεχνικού τους αποτελέσματος και του ανθρώπινου δυναμικού τους. Κανείς από όλους αυτούς δεν σκέφτεται να αναπτύξει την παραγωγή του μέσα από τις ευκαιρίες που γεννιούνται από την κρίση και να επενδύσει σε νέες παραγωγικές ιδέες μέσω των συνεργατών  του. Ο ένας μετά τον άλλον επενδύουν στη φοβερή και τρομερή  ιντερνετική ιδέα της direct τιμολόγησης, προκειμένου να πετάξουν απέξω τους φυσικούς συμμάχους ανάπτυξης της παραγωγής τους, που είναι οι διαμεσολαβητές.

Αναλογιστείτε αλήθεια τι σύνθεση χαρτοφυλακίου  θα  είχαμε σήμερα, αν κατά την περίοδο 1970 έως 1990, όπου υπήρχε και τότε υψηλή ανεργία και κυριαρχούσε μόνον ο κλάδος αυτοκινήτου, δεν ξεκινούσε ένας μόνος άνθρωπος ο Δ. Κοντομηνάς την ανάπτυξη του κλάδου ζωής. Σκεφθείτε ότι ένας μόνον επίμονος οραματιστής, κόντρα στο ρεύμα και με πενιχρά οικονομικά μέσα τότε, διαλέγοντας λίγους μαχητικούς agencies και ασφαλιστικούς συμβούλους, άλλαξε την πορεία και την σύνθεση των χαρτοφυλακίων όλης της αγοράς, στήνοντας διαφημιστικές ταμπέλες σε κάθε πόλη και χωριό, ιδρύοντας γραφεία πωλήσεων. Αυτός ο άνθρωπος μόνος του, μέσα σε τριάντα χρόνια βάζοντας στο παιχνίδι δυναμικά τον κλάδο ζωής, συμπαρέσυρε και διπλασίασε το συνολικό ασφαλιστικό χαρτοφυλάκιο όλων των εταιριών, δίνοντας δουλειά σε χιλιάδες ανέργους ανθρώπους. Αλλά ας ξεκινήσουμε από τις προτάσεις. Διάβασα πρόσφατα μία επισήμανση του Παναγιώτη Δρακάτου στην Ι.Α για τον συνολικό  αριθμό των διαμεσολαβούντων που έκαναν φορολογική δήλωση πέρυσι και ανέρχονται συνολικά στις 11.439,  δηλώνοντας μέσο εισόδημα 23.385€. Παίρνοντας στα χέρια μου τα πρόσφατα οικονομικά στοιχεία των ασφαλιστικών εταιριών, κάτι δεν μου πήγε καλά. Με ένα απλό πολλαπλασιασμό  προέκυψε εύκολα ότι οι συνολικές δηλωθείσες προμήθειες των διαμεσολαβούντων ήταν περίπου 267εκατ. Ευρώ. Αν όμως ανατρέξουμε στα επίσημα οικονομικά στοιχεία της ΕΑΕΕ του 2011 και στο αντίστοιχο σημείο λογαριασμού εκμετάλλευσης, όπου αναφέρονται οι συνολικές εξερχόμενες προμήθειες διαμεσολάβησης όλης της αγοράς (πίνακας 50) δηλώνεται σχεδόν τριπλάσιος αριθμός, δηλαδή 792εκατ. ευρώ. Εδώ λοιπόν συμπεραίνω ότι ή ο γιαλός είναι στραβός(ασφαλιστική αγορά) ή ότι κάποιοι αρμενίζουν στραβά (πολιτεία-εποπτεία) αλλά κάνουν την πάπια. Πολύ λίγοι γνωρίζουν ότι με τον πρόσφατο νόμο 3842/2010 (άρθρο 7 παρ 5) τροποποιήθηκε η παράγραφος 3 του άρθρου 59 του ΚΦΕ και προβλέπεται πλέον η υποχρέωση για υποβολή Οριστικών Δηλώσεων για αμοιβές και παρακρατήσεις φόρου από ελευθέρια επαγγέλματα. Η οριστική δήλωση για εισοδήματα από εμπορικές επιχειρήσεις και τα ποσά των φόρων που παρακρατήθηκαν, από το 2012, θα υποβάλλονται υποχρεωτικά μέσω Taxis από αυτούς που τα παρακράτησαν.

Συμπτωματικά το 2010 καταργήθηκε  η παρακράτηση φόρου από τις ασφαλιστικές εταιρίες για όλους τους διαμεσολαβούντες, με απόφαση του υπουργείου οικονομικών. Το ερώτημα λοιπόν  που προκύπτει είναι το εξής: Εάν με την υποχρεωτική αυτή υποβολή και την διασταύρωση των προμηθειών, σίγουρα θα πιανόταν  σημαντικότατη φοροδιαφυγή προς όφελος της πολιτείας, γιατί καταργήθηκε αυτή η υποχρέωση της παρακράτησης 20% επί των προμηθειών και η προφανώς επακόλουθη δήλωση και διασταύρωση αυτών των στοιχείων μέσω taxis? Το ερώτημα είναι σοβαρό και απευθύνεται σε όλους όσους θεωρούν ότι ακόμη και τώρα και  με τέτοια οικονομική κρίση, κάποιοι εξακολουθούν να φοροδιαφεύγουν ή καλύτερα να φοροκλέβουν, καλυπτόμενοι από κάποια συμφέροντα και γι αυτό θα πρέπει το θέμα να εξεταστεί άμεσα.
Προς επίρρωση αυτού του γεγονότος θα επισημάνω ότι, κάποιες εταιρίες έχουν καθιερώσει το σύστημα ενός βασικού κωδικού με νόμιμη άδεια διαμεσολάβησης. Από κάτω κρέμονται ύποπτοι υποκωδικοί, για να κρύβονται διάφοροι παρένθετοι που για φορολογικούς ή άλλους λόγους δεν θέλουν να φαίνονται, βγάζοντας από κάποιο χαρτζιλίκι έως σημαντικότατα  ποσά σίγουρα αφορολόγητα. Μέσα εκεί κρύβονται επίσης και υπάλληλοι ή και υψηλόβαθμα στελέχη ασφαλιστικών εταιριών ή τραπεζών, που κατά παράβαση των κοινοτικών οδηγιών, και της νομοθεσίας ασκούν υποκρυπτόμενη διαμεσολάβηση, βάζοντας στην τσέπη παράνομες ή αδήλωτες προμήθειες. Την παραδιαμεσολάβηση  αυτή  εξάλλου προσέβαλαν και στο συμβούλιο επικρατείας όλοι οι διαμεσολαβούντες, διότι εκτός των άλλων κάποιοι υπάλληλοι, βγάζουν προμήθειες πολύ επάνω από  5.000€ ετησίως. Με βάση τον νόμο όλοι αυτοί θα έπρεπε να πιστοποιηθούν αλλά κρύβονται πίσω από κάποιους κωδικούς εξυπηρέτησης. Είναι  σχεδόν βέβαιο με βάση όλα τα παραπάνω, ότι δεν δηλώνονται ή δεν διασταυρώνονται τα  εισοδήματα από τις προμήθειες, αλλά και δεν εμφανίζεται ο πραγματικός αριθμός όσων δραστηριοποιούνται στην αγορά μας, πουλώντας «μαύρες ασφαλίσεις» κάθε είδους εις βάρος των νομίμων διαμεσολαβητών. Απευθυνόμενος λοιπόν στον κο Βογιατζή θα τον καλέσω να εκδώσει, μία χρήσιμη επιτέλους διοικητική πράξη για άμεση εφαρμογή του εν υπνώσει Ν1569/85 και ιδίως των άρθρων 3,4,5,6 με συμπληρωματική επέκταση σε όλη την διαμεσολάβηση μαζί με τους υπαλλήλους των τραπεζών και των  ασφαλιστικών εταιριών και υποχρεωτική σύζευξη ενός μοναδικού κωδικού προμηθειών ανά σύμβαση συνεργασίας. Ταυτόχρονα πρέπει να επιβληθεί η κοινοποίηση των κωδικών στην ΔΕΙΑ, ώστε να ταυτοποιηθούν ηλεκτρονικά όλες οι συμβάσεις, όλων των κωδικών των ασφαλιστικών εταιριών που αφορούν προμήθειες. Έτσι  θα μπει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, αφού θα υποχρεούνται όλες οι ασφαλιστικές εταιρίες να γνωστοποιούν όλες τις ισχύουσες ή καταγγελμένες συμβάσεις τους ηλεκτρονικά στην ΔΕΙΑ, αλλά και τους κωδικούς προμηθειών όλων των εμπλεκομένων, καθώς και τα πιστωτικά όρια του καθενός ή τις ιδιαίτερες συμφωνίες που υπάρχουν.Γνωρίζουν κάποιοι ότι με βάση τον νόμο 1569/85  τιμωρείται με τις ποινές του άρθρου 458 του Ποινικού κώδικα, όποιος εκπρόσωπος  ασφαλιστικής επιχείρησης, χρησιμοποιεί  πράκτορα του οποίου η σύμβαση δεν έχει υποβληθεί στις εποπτικές αρχές? Ειδικά μάλιστα εάν ο διαμεσολαβητής δεν έχει εγγραφεί και στο μητρώο, τότε ποιος γνωρίζει ότι ο εκπρόσωπος της ασφαλιστικής επιχείρησης που συνεργάζεται μ αυτόν, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τρία χρόνια, άσχετο βέβαια αν αυτό δεν το έχουμε δει ποτέ, παρ’ όλο που έχουν συμβεί φοβερά και τρομερά πράγματα  τα τελευταία 30 χρόνια. Η πρότασή μου λοιπόν προς όλους τους εθνοσωτήρες είναι η εξής:  Άμεση επαναφορά του παλιού καθεστώτος της παρακράτησης φόρου με βάση το προηγούμενο καθεστώς και υποχρεωτική έκδοση φορολογικού στοιχείου ΤΠΥ για την είσπραξη των προμηθειών για τους Μεσίτες και τους πράκτορες, όπου δεν παρακρατείται φόρος 20% και διασταύρωση όλων αυτών στο taxis.  Με αυτό τον τρόπο θα υπάρχει και όφελος στα ταμεία του ΟΑΕΕ, που έχει πρόβλημα εισφορών, διότι όπως είναι γνωστό για να θεωρήσεις ως εμπορική επιχείρηση ΤΠΥ, πρέπει να μην υφίσταται χρέος στον ΟΑΕΕ, το ΙΚΑ, το Επιμελητήριο και την εφορία. Έκδοση από την ΤτΕ διοικητικής πράξης επέκτασης του νόμου και επαναφορά της κοινοποίησης των συμβάσεων, αλλά με ηλεκτρονικό τρόπο στην ΔΕΙΑ. Απαγόρευση ύπαρξης κωδικών ή υποκωδικών προμηθειών σε όλες τις ασφαλιστικές εταιρίες, όταν δεν συνοδεύονται από αντίστοιχες νόμιμες συμβάσεις  με βάση την ισχύουσα νομοθεσία. Άμεση ενημέρωση για τυχόν ακυρώσεις συμβάσεων και κατάργηση όσων κωδικών συνδέονται με αυτές. Ο δημοσιογράφος, λόγιος και συγγραφέας Εμμανουήλ Ροΐδης είχε πει εύστοχα, ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη ενός νόμου για την εφαρμογή των νόμων.  Είναι ευκολότερο να φτιάχνονται νέοι νόμοι και κεκαλυμμένες διοικητικές πράξεις όπως ο Τειρεσίας, αντί να εφαρμόζονται οι ισχύοντες νόμοι. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα μη εφαρμογής των νόμων είναι η διεφθαρμένη πολιτικά Ελλάδα, που ενώ την χαρακτηρίζει η πολυνομία εν τούτοις οι νόμοι δεν εφαρμόζονται για κάποιους ισχυρούς, ενώ καταδικάζονται και εξαφανίζονται οι αδύναμοι για ψύλλου πήδημα.

(*) Ο κ. Γιώργος Νικολάκος είναι διευθύνων σύμβουλος της Fasmagroup

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Next Deal, τεύχος 281 που κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώρας