Επασφάλιστρο για κάλυψη ζημιών από Οδηγό κάτω των 23 ετών
Παρεμπίπτουσα Αγωγή Ασφαλιστή – Απορριπτέα (1)

Παρεμπίπτουσα αγωγή ασφαλιστικής εταιρίας κατά του οδηγού και του ιδιοκτήτη του ζημιογόνου οχήματος λόγω εξαίρεσης εν μέρει σε ποσοστό 30% επί της αποζημιώσεως, που τυγχάνει επιδικαστέα στον κυρίως ενάγοντα, λόγω οδήγησης από οδηγό κάτω των 23 ετών, άνευ καταβολής επασφάλιστρου. Απορρίπτεται η παρεμπίπτουσα αγωγή καθότι το ατύχημα έλαβε χώρα σε χρόνο μεταγενέστερο από την 14η Μαϊου 2007, όπου καταργήθηκαν με τον Ν.3557/2007 οι εξαιρέσεις που διαλαμβάνονταν στο άρθρο 25 αριθμ.6 της Κ4/585/1978 ΑΥΕ, διατηρώντας την ισχύ τους μόνο για τις αποζημιώσεις που γεννήθηκαν από ατυχήματα που επεσυνέβησαν προ της έναρξης ισχύος του ανωτέρω νόμου.

Σύγκρουση Ομορρόπως Κινουμένων ΙΧΕ και ποδηλάτου

Αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού ΙΧΕ οχήματος, ο οποίος οδηγώντας με αυξημένη για τις συνθήκες της οδού ταχύτητα, προσέκρουσε επί προπορευομένου ποδηλάτου, ο οποίος οδηγούσε το όχημά του κανονικά στο δεξιό άκρο του οδοστρώματος στο ρεύμα πορείας της οδού (παράβ. άρθρ. 12 και 19 του ΚΟΚ).. Αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν ο θανάσιμος τραυματισμός του ποδηλάτη ο οποίος επήλθε λόγω βαρέων κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων.

Κράνος Ποδηλάτη – Έλλειψη (2)

Κρίθηκε συνυπαίτιος κατά 30% του τραυματισμού του ο οδηγός του ποδηλάτου, λόγω έλλειψης κράνους, παρότι δεν υφίσταται για τους ποδηλάτες η νομική υποχρέωση χρησιμοποιήσεως κράνους (άρθρο 12 παρ. 6 του ΚΟΚ), η σύνεση όμως του μέσου ποδηλάτη, που κινείται σε λεωφόρο επιβάλλει τη χρησιμοποίηση ειδικού ποδηλατικού κράνους προς προστασία.
(ΣΣ βλ. contra νομολογία κατωτέρω υπ΄αριθμ.2 Σχόλια – Παρατηρήσεις).

Ψυχική Οδύνη

Επιδικάσθηκαν 60.000 ευρώ στο τέκνο του θανόντος 56χρονου, (αντί των πρωτοδίκως 70.000 ευρώ επιδικασθέντων).

Δικονομικά Ζητήματα
Προθεσμία Έφεσης
Αντίθετες εφέσεις - η εκπρόθεσμη έφεση ισχύει και ως αντέφεση - Προϋποθέσεις

Η κατά το άρθρο 518 παραγρ. 1 του ΚΠολΔ προθεσμία της έφεσης, (αν ο εκκαλών διαμένει στην Ελλάδα τριάντα ημέρες και αν διαμένει στο εξωτερικό ή είναι άγνωστης διαμονής εξήντα ημέρες), αρχίζει από την επομένη της επιδόσεως της αποφάσεως που περατώνει τη δίκη στον διάδικο ή στο νόμιμο αντιπρόσωπο ή στον αντίκλητο αυτού. Η ημέρα αυτή αποτελεί την αφετηρία της προθεσμίας της έφεσης, ανεξαρτήτως αν είναι εξαιρετέα ή Σάββατο. Αν ασκηθούν αμοιβαίως εφέσεις και από τους δυο αντιδίκους στον πρώτο βαθμό και η μία από αυτές είναι εκπρόθεσμη, η τελευταία μπορεί να ισχύσει ως αντέφεση, αρκεί να πληροί τους κατά νόμο όρους ασκήσεως της αντεφέσεως ήτοι : α) να αναφέρεται στα κεφάλαια της απόφασης που έχουν προσβληθεί με την έφεση του αντιδίκου ή σε κεφάλαια που συνέχονται αναγκαστικὡς με αυτά και β) να έχει κοινοποιηθεί στον εκκαλούντα τριάντα ημέρες πριν από τη συζήτηση της έφεσης του.

Σχόλια-Παρατηρήσεις

1. Επασφάλιστρο για κάλυψη ζημιών από οδηγό ηλικίας μικρότερης των 23 ετών ή αν έχει αποκτήσει την άδεια ικανότητας σε διάστημα μικρότερο των 12 μηνών.

Σύμφωνα με το άρθρ. 8 παρ.7 των γενικών όρων της ασφαλιστικής σύμβασης δεν καλύπτονται και αποκλείονται από την ασφάλιση ζημίες που προξενήθηκαν, όταν ο οδηγός έχει πάρει την άδεια οδήγησης πριν από διάστημα μικρότερο των 12 μηνών ή δεν έχει συμπληρώσει την ηλικία των 23 ετών, εκτός αν ο ασφαλιζόμενος ή ο οδηγός που προκάλεσε το ατύχημα, μαζί με τη δήλωση ατυχήματος καταθέσει επασφάλιστρο 220 ευρώ πλέον των νομίμων επιβαρύνσεων, τελών και φόρων και εκδοθεί σχετική πρόσθετη πράξη από την ασφαλιστική εταιρία. Αποδείχθηκε όμως ότι, δεν είχαν ενημερωθεί από την αντιπρόσωπο ασφαλιστική σύμβουλο, για τον ανωτέρω σχετικό όρο, ούτε η ιδιοκτήτρια του οχήματος (ενήλικη μητέρα του οδηγού), ούτε ο γιος της (οδηγός) και συνεπώς αγνοούσαν την υποχρέωση καταβολής επασφαλίστρου, (γεγονός που αγνοούσε και η ιδία η ασφαλιστική σύμβουλος, όπως κατέθεσε ενώπιον του δικαστηρίου). Ενόψει του χαμηλού ύψους του επασφαλίστρου (220 ευρώ), αλλά και της δυνατότητας που παρέχεται με την ασφαλιστική σύμβαση να καταβληθεί αυτό και μετά την επέλευση του ατυχήματος, με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση κρίθηκε ότι η άσκηση του δικαιώματος της παρεμπιπτόντως ενάγουσας ασφαλιστικής εταιρίας περί αποκλεισμού της ευθύνης της για το λόγο ότι, ο οδηγός ήταν μικρότερος των 23 ετών, υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη, ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος και επομένως ασκείται καταχρηστικά σύμφωνα με το άρθρο 281 Α.Κ. Εφ.Αθ.148/2011, ΕΣυγκΔ 2012/173.

2. Κράνος Ποδηλάτη - Έλλειψη

Απορριπτέα η σχετική ένσταση συνυπαιτιότητας, αφενός μεν διότι τέτοια υποχρέωση δεν προβλέπεται για τους οδηγούς ποδηλάτων από τον Κ.Ο.Κ., αφετέρου διότι η έλλειψη κράνους δεν τελεί σε αιτιώδη συνάφεια με τον θάνατό της ποδηλάτισσας αφού αυτός, λόγω της συμπιέσεως του κρανίου της από το βαρύ φορτηγό, δεν θα είχε αποφευχθεί ακόμη και αν φορούσε κράνος. Εφ.Αθ.8410/2007, ΕΣυγκΔ 2008/517.

Όσον αφορά όμως τον ισχυρισμό ότι ο θανών συντέλεσε στο θανάσιμο τραυματισμό του, διότι δεν φορούσε προστατευτικό κράνος, κρίνεται απορριπτέος ως μη νόμιμος, καθώς οι οδηγοί και επιβάτες ποδηλάτων δεν είχαν υποχρέωση να φορούν κράνος κατά τον ισχύοντα κατά το χρόνο του ατυχήματος κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Μον.Πρ.Αθ.928/2009, ΕΣγυκΔ 2009/533.

Διαβάστε εδώ την απόφαση, όπως δημοσιεύθηκε στην Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου.