Ασφαλιστική Σύµβαση Ζωής

Ανεύρυσµα Εγκεφάλου (συγγενούς αιτιολογίας) διαπιστωθέν σε χρονικό διάστηµα µικρότερο των 24 µηνών

Εξαίρεση ασφαλιστικής κάλυψης εφόσον το νόσηµα της αναιρεσείουσας σύµφωνα µε το ασφαλιστήριο δεν καλύπτεται για το διάστηµα των πρώτων 24 µηνών από την ηµεροµηνία έναρξης ισχύος του, προγενέστερη της ηµεροµηνίας έναρξης ισχύος ασθένεια ή σωµατική βλάβη, καθώς και τα επακόλουθα και οι επιπλοκές τους.

Αναιρετική Διαδικασία κατ΄άρθρ.559 αρ.19 ΚΠολΔ

Αντιφατικές αιτιολογίες

Με την κατωτέρω δηµοσιευόµενη απόφασης κρίθηκε ότι η αναιρεσιβαλλόµενη έχει νόµιµη βάση και δη την απαιτούµενη αιτιολογία ως προς την ασφαλιστική κάλυψη, γιατί καλύπτεται χωρίς λογικά κενά και αντιφάσεις και µε πληρότητα και σαφήνεια το πραγµατικό της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 1 του προσαρτήµατος 20 της ασφαλιστικής σύµβασης.

Ειδικότερα, η προσβαλλόµενη απόφαση διαλαµβάνει στην ελάσσονα πρόταση του νοµικού συλλογισµού της όλα τα αναγκαία περιστατικά που στηρίζουν µε επάρκεια το σαφές ως άνω αποδεικτικό της πόρισµα και δη προσδιορίζει µε σαφήνεια ότι το ως άνω νόσηµα της αναιρεσείουσας (ανεύρυσµα εγκεφάλου της δεξιάς έσω καρωτίδας) διαπιστώθηκε σε χρονικό διάστηµα µικρότερο των 24 µηνών από την υπογραφή του ασφαλιστηρίου συµβολαίου, και ότι η εν λόγω πάθηση (της αναιρεσείουσας) είναι συγγενούς αιτιολογίας, ήτοι υπήρχε συγγενώς "ελαττωµατική" κατασκευή του τοιχώµατος της αρτηρίας και κατά τη διάρκεια της ζωής, στο σηµείο αυτό του τοιχώµατος, αναπτύσσεται το ανεύρυσµα, αυξανόµενο σταδιακά σε µέγεθος. Η παραδοχή αυτή, (περί του ότι η ως άνω πάθηση είναι συγγενούς αιτιολογίας), δεν είναι αντιφατική µε εκείνη (που, επίσης, αναφέρεται στην προσβαλλόµενη απόφαση) "ότι δεν είναι δυνατό να διαγνωσθεί µε τα σηµερινά ιατρικά δεδοµένα η ανάπτυξη ανευρύσµατος εγκεφάλου και πολύ περισσότερο να γνωρίζει ο ασθενής ότι µπορεί σε κάποια φάση της ζωής του να αναπτύξει το συγκεκριµένο νόσηµα", όπως η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται µε το αναιρετήριο. Τούτο, γιατί η τελευταία παραδοχή αναφέρεται στην αδυναµία διάγνωσης της ανάπτυξης του ανευρύσµατος. Η αδυναµία όµως αυτή δεν αίρει το γεγονός ότι η ανωτέρω πάθηση της αναιρεσείουσας είναι συγγενούς αιτιολογίας. Υπό τις ανωτέρω ανέλεγκτες παραδοχές συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρµογής του ως άνω άρθρου 5 παρ. Γ' του προσαρτήµατος 20 της επίδικης ασφαλιστικής σύµβασης.

Αποφάσεις προσβαλλόµενες µε αναίρεση

Ποιες δηµιουργούν δεδικασµένο

Για να προσβληθεί µε το ένδικο µέσο της αιτήσεως αναιρέσεως, απόφαση του πρωτοβάθµιου δικαστηρίου, πρέπει η απόφαση αυτή να είναι τελεσίδικη. Η πρωτόδικη απόφαση, η οποία υπόκειται σε έφεση , γίνεται, αν δεν είναι κατά την έκδοσή της τελεσίδικη για κάποια αιτία που έχει επέλθει , όπως, διότι έχει παρέλθει η προθεσµία για έφεση ή διότι, ο διάδικος έχει παραιτηθεί από το δικαίωµα προς άσκηση της έφεσης, ή από το δικόγραφο της έφεσης που ασκήθηκε , εφόσον στην τελευταία αυτή περίπτωση δεν υπάρχει πλέον προθεσµία προς άσκησή της.

Τριετής η Προθεσµία άσκησης Έφεσης κατά αποφάσεως που δεν επιδόθηκε (ΚΠολ.Δ. 518 παρ. 2)

Η προθεσµία της έφεσης, στην περίπτωση κατά την οποία δεν επιδόθηκε η απόφαση, είναι τρία χρόνια αρχόµενη από την δηµοσίευση της απόφασης που περατώνει τη δίκη. Η προθεσµία αυτή περατούται, όταν παρέλθουν τα τρία χρόνια, οπότε η απόφαση, εφόσον δεν υπόκειται πλέον σε έφεση, γίνεται τελεσίδικη και τότε παραδεκτώς προσβάλλεται µε αναίρεση.

Τελεσιδικία απόφασης

Μη ανατροπή της ιδιότητας της απόφασης ως τελεσίδικης από την ασκηθείσα εκπρόθεσµη έφεση

∆εν ανατρέπεται η ιδιότητα της απόφασης ως τελεσίδικης από το ότι κατ΄ αυτής ασκήθηκε εκπρόθεσµη έφεση, χωρίς να συντρέχει περίπτωση µη τήρησης της προθεσµίας της έφεσης, εξαιτίας ανώτερης βίας ή δόλου του αντιδίκου. Ενταύθα η υπό κρίση αίτηση αναίρεσης κατά της τελεσίδικης απόφασης του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Αθηνών , η οποία απέρριψε κατ΄ ουσία την αγωγή της αναιρεσείουσας, µε την οποία ζητούσε όπως υποχρεωθεί η αναιρεσίβλητη να καταβάλει το αιτούµενο ποσό ως αποζηµίωση µε τους νόµιµους τόκους ασκήθηκε εµπρόθεσµα και νοµότυπα.

Αναιρετική Διαδικασία κατ΄άρθρ. 559 αρ. 1 του ΚΠολΔ

Παραβίαση των ερµηνευτικών κανόνων τωνδικαιοπραξιών (άρθρ. 173 και 200 ΑΚ)

Οι γενικοί ερµηνευτικοί κανόνες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ, εφαρµόζονται σε κάθε περίπτωση που υφίσταται κενό στη σύµβαση και γενικά σε µονοµερή δικαιοπραξία ή γεννιέται αµφιβολία για την έννοια των δηλώσεων βούλησης. Οι ανωτέρω διατάξεις παραβιάζονται στην περίπτωση, που το δικαστήριο της ουσίας, παρά τη διαπίστωση, έστω και έµµεση, κενού ή αµφιβολίας για την έννοια της δικαιοπραξίας, είτε παραλείπει να προσφύγει σ' αυτές για να διαπιστώσει την αληθινή βούληση των δικαιοπρακτησάντων, ή δεν παραθέτει στην απόφασή του τα πραγµατικά στοιχεία από τα οποία προκύπτει η εφαρµογή των διατάξεων αυτών, είτε προβαίνει σε κακή εφαρµογή τους. Όταν όµως η δηλωθείσα βούληση είναι πλήρης και σαφής και δεν καταλείπει αµφιβολία για το περιεχόµενό της, τότε δεν υφίσταται περίπτωση προσφυγής στους προαναφερόµενους κανόνες.

Η διαπίστωση πάντως από το δικαστήριο της ύπαρξης ή µη κενού ή αµφιβολίας ανάγεται στην ουσία και δεν υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο.

Σχόλια-παρατηρήσεις

Στην ένδικη υπόθεση δεν ιδρύεται λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 559 αρ.19 του ΚΠολ∆. Και τούτο, διότι η παραδοχή, του ότι η πάθηση της ανάπτυξης ανευρύσµατος δεν είναι αντιφατική µε εκείνη που αναφέρεται στην προσβαλλόµενη, ότι δεν είναι δυνατό να διαγνωστεί µε τα σηµερινά δεδοµένα , η ανάπτυξη ανευρύσµατος του εγκεφάλου. Ορθά το δικαστήριο απέρριψε τον λόγο αναιρέσεως από το 559 αρ. 19 του Κ.Πολ.∆, διότι, οι δυο αιτιολογίες που αναφέρονται στην προσβαλλόµενη απόφαση δεν αντιφάσκουν µεταξύ τους.

Διαβάστε εδώ την απόφαση, όπως δημοσιεύθηκε στην Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου.