Σήμερα, Δευτέρα 28 Απριλίου, σύμφωνα με το εορτολόγιο του 2025 τιμάται η μνήμη του Οσίου Μέμνωνος του Θαυματουργού (Όσιος Μέμνων ο Θαυματουργός), καθώς και οι Άγιοι Εννέα Μάρτυρες εν Κυζίκω
Όσιος Μέμνων ο Θαυματουργός
Ο Όσιος Μέμνων, ο ονομαζόμενος και θαυματουργός έζησε πριν τον 9ο αι. και από πολύ μικρός έγινε μοναχός και ασκητής. Λόγω των πλούσιων αρετών και της επίπονης άσκησής του αναγορεύτηκε από τους αδελφούς της σκήτης του σε ηγούμενο του μοναστηρίου.
Για την καταγωγή του, αν και δεν υπάρχει κάποια γραπτή μαρτυρία, η ισχυρή τοπική παράδοση της Κύπρου και η ύπαρξη του οικισμού Άγιος Μέμνων της Αμμοχώστου, με την ομώνυμη εκκλησία, συνηγορούν ότι ήταν Κύπριος. Επιπλέον, το όνομά του περιλαμβάνεται στο «Ημερολόγιο Εκκλησίας Κύπρου» και πιο συγκεκριμένα στον κατάλογο Κύπριοι Άγιοι οι οποίοι εορτάζονται και των οποίων αι ακολουθίαι δεν συμπεριλαμβάνονται εν τοις εν χρήσει Μηναίοις. Σύμφωνα με μια άλλη τοπική παράδοση, ο Όσιος Μέμνων ήταν πρόσφυγας της Παλαιστίνης που ήρθε στην Κύπρο μετά από διωγμό των Σαρακηνών και ασκήτευσε στη τοποθεσία «Βουναρκές», δυτικά της Αμμοχώστου.
Ο Όσιος Μέμνων είχε τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας και θεράπευε «ἀνίατα πάθη καί ἀσθένειες πρός δόξαν Θεοῦ».
Στο όνομά του αναφέρονται αρκετά θαύματα προς τον αγροτικό πληθυσμό της περιοχής του μοναστηριού, σωτηρίας ναυτικών αλλά και πράξεις οικονομικής βοήθειας προς τους αναξιοπαθούντες και πάσχοντες χωρικούς.
Άγιοι Εννέα Μάρτυρες εν Κυζίκω
Άγιος Θεόγνις Μάρτυρας Εν Κυζίκω
Άγιος Ρούφος Μάρτυρας Εν Κυζίκω
Άγιος Αντίπατρος Μάρτυρας Εν Κυζίκω
Άγιος Θεόστιχος Μάρτυρας Εν Κυζίκω
Άγιος Αρτεμάς Μάρτυρας Εν Κυζίκω
Άγιος Μάγνος Μάρτυρας Εν Κυζίκω
Άγιος Θεόδοτος Μάρτυρας Εν Κυζίκω
Άγιος Θαυμάσιος Μάρτυρας Εν Κυζίκω
Άγιος Φιλήμων Μάρτυρας Εν Κυζίκω
Σύμφωνα με τον συναξαριστή, οι Άγιοι εννέα μάρτυρες της Κυζίκου καταγόταν από διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν όμως όλοι μαζί στη Κύζικο την περίοδο των διωγμών.
Όταν οδηγήθηκαν μπροστά στον τοπικό άρχοντα επέδειξαν θαυμαστή γενναιότητα και υπερασπίσθηκαν με παρρησία και θάρρος την πίστη τους, για το λόγο αυτό και για να καμφθεί το σθένος τους ρίχθηκαν στη φυλακή.
Εκεί χωρίς νερό και ψωμί προσευχόταν και δοξολογούσαν τον Κύριό τους ο οποίος τούς αξίωσε να υποφέρουν για Εκείνον και ο ένας έδινε θάρρος στον άλλον.
Όταν ο άρχοντας από τη φυλακή τους ρώτησε για τελευταία φορά αν επιμένουν να πιστεύουν στο Χριστό όλοι «εν ενί στόματι και μία καρδία» του απάντησαν ότι προτιμούν το μαρτύριο από το να αρνηθούν τον Πλάστη και Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου. Έξαλλος από οργή ο άρχοντας διέταξε αμέσως τον αποκεφαλισμό τους χαρίζοντάς τους την ουράνια δόξα.
