Αποθετική Ζημία Δημοσίου Υπαλλήλου - Αστυνομικού
Συνταξιοδοτηθέντος προώρως εξαιτίας τραυματισμού του
Αθροιστική Απόληψη κατ΄άρθρ. 930 παρ.3 ΑΚ (1)

Σε περίπτωση αδικοπραξίας, η οποία προκάλεσε τον τραυματισμό του παθόντος, η αξίωση του τελευταίου προς αποζημίωση, η οποία περιλαμβάνει τόσο η θετική του ζημία, όσο και το διαφυγόν κέρδος, όπως είναι οι αποδοχές, λόγω ανικανότητας προς εργασία, εξαιτίας του τραυματισμού που, δεν μπορεί να αποκρουσθεί από τον υπαίτιο, για το λόγο ότι άλλος εκ του νόμου υπόχρεος (εν προκειμένω το Δημόσιο) κατέβαλε στον παθόντα τα νοσήλια και τις αποδοχές του. Η δυνατότητα του παθόντος για σωρευτική απόληψη τόσο της αποζημίωσης από τον υπαίτιο, όσο και της παροχής του τρίτου, δεν υφίσταται μόνο, όταν ο νομοθέτης ορίζει διαφορετικά, όπως συμβαίνει με το άρθρο 18 Ν. 1654/1986 για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ. Από τα πιο πάνω προκύπτει με σαφήνεια ότι ο νομοθέτης, καθιερώνοντας την αθροιστική εκ μέρους του παθόντος είσπραξη και των δύο παροχών, προτίμησε αντί της απαλλαγής του υπαιτίου τον ουσιαστικό πλουτισμό του παθόντος. Αν εργαζόμενος στο Δημόσιο, εξαιτίας του τραυματισμού του από υπαιτιότητα τρίτου, καταστεί ανίκανος προς εργασία και εξ’ αυτού του λόγου συνταξιοδοτηθεί προώρως στερούμενος πλέον των αποδοχών που θα εισόδευε αν συνέχιζε να εργάζεται, η ζημία του προσδιορίζεται από το ύψος των απωλεσθέντων αποδοχών και αυτή επιβάλλεται να καλύψει η αποζημίωση.

Εν προκειμένω αστυνομικός, ο οποίος εξαιτίας του προελθόντος από το τροχαίο ατύχημα του τραυματισμού του συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα, δικαιούται, σύμφωνα με το άρθ. 930 παρ.3 του Α.Κ., να αξιώσει από τους υπόχρεους σε αποζημίωσή του τις μικτές αποδοχές, που έλαβε κατά τους χρόνους ανικανότητάς του για την εκτέλεση των υπηρεσιακών καθηκόντων του από του χρόνου του τραυματισμού του μέχρι του χρόνου της πρόωρης συνταξιοδοτήσεώς του , ως και τις μικτές αποδοχές, που θα ελάμβανε από του χρόνου της πρόωρης συνταξιοδοτήσεώς του μέχρι του χρόνου που θα συνταξιοδοτείτο, εάν δεν ελάμβανεν χώραν ο ένδικος τραυματισμός του. Σημειώνεται ότι η παρούσα απόφαση εκδόθηκε μετά την έκδοση της Α.Π. 384/2013 Επιθ. Συγκ. Δικ. Έτος 2013 σελ.244.

Επέκταση 5ετους Παραγραφής σε 20ετία (2)

Εάν με τελεσίδικη δικαστική απόφαση βεβαιωθεί η ύπαρξη αξιώσεως για θετική ή αποθετική ζημία από αδικοπραξία, η οποία κατ΄αρχήν υπόκειται στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 937 παρ.1 ΑΚ, από την τελεσιδικία αρχίζει εικοσαετής παραγραφή και ως προς το μέρος της όλης αξίωσης αποζημιώσεως για αποθετική ζημία, η οποία ανάγεται σε χρόνο μεταγενέστερο εκείνου για τον οποίο επιδικάσθηκε αποζημίωση.

Δικονομικά Ζητήματα
Συζήτηση μετά από Αναίρεση
Ερευνώνται μόνον οι λόγοι εφέσεως σχετικοί με τα κεφάλαια της δίκης για τα οποία αναιρέθηκε η Εφετειακή απόφαση

Σε περίπτωση εν μέρει αναιρέσεως, η απόφαση αναιρείται κατά το μέρος της παραδοχής της (αναιρέσεως), δηλαδή ως προς τα πληγέντα κεφάλαιά της και ως τέτοια νοούνται οι οριστικές διατάξεις της αποφάσεως που αποφαίνονται στις επιμέρους αυτοτελείς αιτήσεις παροχής έννομης προστασίας, επεκτείνεται δε και στα άρρηκτα συνδεόμενα προς τα αναιρεθέντα κεφάλαιά της και σαν τέτοια νοούνται όσα αφορούν παρεπόμενα ή παρακολουθήματα της κύριας απαίτησης ή προέρχονται από την ίδια ιστορική και νομική αιτία, τα οποία συναναιρούνται . Επομένως, η απόφαση αποβάλλει την ισχύ της και παύει να αποτελεί δεδικασμένο, ως προς ολόκληρο το αναιρεθέν κεφάλαιό της, ενώ αντίθετα διατηρείται το δεδικασμένο αυτής, προς τα μη αναιρεθέντα κεφάλαια. Έτσι, μετά την αναίρεση της αποφάσεως (κατά το μέτρο παραδοχής της αντίστοιχης αιτήσεως) η υπόθεση συζητείται στο δικαστήριο της παραπομπής μέσα στα όρια που διαγράφονται από την αναιρετική απόφαση. Το δικαστήριο αυτό ερευνά μόνο τους λόγους εφέσεως που είναι σχετικοί με τα κεφάλαια της δίκης για τα οποία αναιρέθηκε η εφετειακή απόφαση, ως προς τα οποία και μόνο επανακρίνεται, ενώ αντιθέτως, ως προς τα μη αναιρεθέντα κεφάλαια η εφετειακή απόφαση καθίσταται πλέον αμετάκλητη.

Εν προκειμένω κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση ως προς τις εφέσεις των εναγομένων διότι αφού η εφετειακή απόφαση που απέρριψε τις εφέσεις των εναγομένων, δεν προσβλήθηκε κατά τα σχετικά κεφάλαιά της με αναίρεση, δεν εξαφανίσθηκε κατά τα κεφάλαια αυτά και συνεπώς οι εφέσεις αυτές (και τα πληττόμενα με αυτές κεφάλαια) καλύπτονται από το δεδικασμένο της αρχικά εκδοθείσης εφετειακής αποφάσεως, το οποίο κωλύει την εκ νέου έρευνά τους.


Σχόλια – Παρατηρήσεις

1. Αποθετική Ζημία Δημοσίου Υπαλλήλου Αστυνομικού – Αθροιστική Απόληψη

Η παρούσα απόφαση εκδόθηκε μετά την έκδοση της Α.Π. 384/2013 Επιθ. Συγκ. Δικ. Έτος 2013 /244.

2. Επιμήκυνση 5ετους παραγραφής σε 20ετία

Κάθε αξίωση που βεβαιώθηκε με τελεσίδικη απόφαση ή με δημόσιο έγγραφο εκτελεστό παραγράφεται μετά είκοσι χρόνια, και αν ακόμη η αξίωση καθαυτή υπαγόταν σε συντομότερη παραγραφή", εάν βεβαιωθεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση η ύπαρξη αξιώσεως για θετική και αποθετική ζημία από αδικοπραξία, η οποία υπόκειται κατ΄ αρχήν στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 937 παρ. 1 ΑΚ, από την τελεσιδικία αρχίζει εικοσαετής παραγραφή και ως προς το μέρος της όλης αξιώσεως για αποκατάσταση της αποθετικής ζημίας, η οποία ανάγεται σε χρόνο μεταγενέστερο εκείνου, για τον οποίο επιδικάσθηκε αποζημίωση ( Ολ ΑΠ 24/2003). Αναγκαία όμως προϋπόθεση για την δέσμευση από το δεδικασμένο εκδοθείσης αποφάσεως είναι η ασκούμενη με τη μεταγενέστερη αγωγή αξίωση καταβολής αποζημιώσεως για βλάβη π.χ του σώματος ή της υγείας του παθόντος σε ατύχημα από αυτοκίνητο να μπορούσε απ΄ αρχής να προβλεφθεί . Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή η ζημία είναι απρόβλεπτη , ισχύει νέα παραγραφή για εκείνες τις δυσμενείς συνέπειες που δεν μπορούσαν από την αρχή να προβλεφθούν κατά τους κοινούς κανόνες, η οποία ( παραγραφή ) και αρχίζει από τότε που ο παθών έλαβε γνώση των νέων δυσμενών συνεπειών και της αιτιώδους συνάφειάς τους με το ατύχημα. ΑΠ 1100/2005 ΣΕΣυγκΔ 2006/151.

Βλέπε ομοίως και ΑΠ 1717/2005 ΣΕΣυγκΔ 2006/605.

Διαβάστε εδώ την απόφαση, όπως δημοσιεύθηκε στην Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου.