Αναδημοσίευση από το ειδικό τεύχος της εφημεδίδας Nextdeal (Τεύχος 560)
Του Λάμπρου Καραγεώργου
Αν θέλουμε να κατανοήσουμε πώς φτάσαμε στη σημερινή δυσλειτουργία της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας στην Ελλάδα, αρκεί να δούμε τους τρεις βασικούς ρόλους που καθόρισαν την πορεία της: τον αναλογιστή, τον πωλητή και τον λαϊκιστή. Στην αρχή ήταν ο αναλογιστής. Ο ειδικός που, βασιζόμενος σε δεδομένα, διεθνείς τάσεις και μοντέλα –κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες– κατέστρωσε ασφαλιστικά προϊόντα υγείας βασισμένα σε θεμελιώδεις αρχές και στη γνώση της ιδιομορφίας της αγοράς των υπηρεσιών υγείας, όπως είναι ο λεγόμενος ιατρικός πληθωρισμός, που ξεκινά από το ότι η Υγεία είναι ανελαστική δαπάνη, ότι ο γιατρός είναι και πάροχος και καταναλωτής υπηρεσιών (είναι γνωστή η ρήση ο γιατρός είναι το μόνο ζώο στον πλανήτη που δημιουργεί μόνο του την τροφή του) κ.λπ. Προέβλεψε λοιπόν διάφορους «κόφτες» στις δαπάνες, όπως τη συμμετοχή του ασφαλισμένου στις δαπάνες (π.χ. 25%) κ.λπ. Με λίγα λόγια, ένα βιώσιμο και λογικό μοντέλο, με την ιδιομορφία όμως ότι ήταν «προσαρτήματα» σε ετήσια συμβόλαια ζωής (ελληνική πρωτοτυπία).
Ύστερα ήρθε ο πωλητής. Με μοναδικό του στόχο την αύξηση των πωλήσεων, ζήτησε κάτι πιο «επαναστατικό» και ήρθαν οι καλύψεις 100%, τα «πάρε την πιτζάμα σου και πήγαινε στο νοσοκομείο», οι απευθείας πληρωμές από τις εταιρείες στα νοσοκομεία (γι’ αυτό σήμερα χιλιάδες περιπτώσεις είναι στη διαιτησία, με τα ιδιωτικά θεραπευτήρια να «διαμαρτύρονται» ότι καθυστερούν οι πληρωμές από τις ασφαλιστικές, ενώ οι ασφαλιστικές εξεγείρονται για τις χρεώσεις κυρίως στα ειδικά υλικά που είναι εκτός συμφωνιών) κ.ά. Οι πωλήσεις αυξήθηκαν, όλοι (;) –εκτός των αναλογιστών– ήταν χαρούμενοι και το «σύστημα» άρχισε να στραβώνει. Οι γιατροί και πάροχοι υγείας έπιασαν το «υπονοούμενο», τα κόστη ξέφυγαν, οι τιμές στα ειδικά υλικά εκτοξεύτηκαν. Ήρθε και το Solvency II (ευτυχώς) που ζητάει περισσότερα κεφάλαια και το οικοδόμημα άρχισε να τρίζει.
Και όταν όλα είχαν αρχίσει να δείχνουν μη βιώσιμα, καθώς οι αυξήσεις των ασφαλίστρων χτύπησαν «ταβάνι», έκαναν την εμφάνισή τους και οι «λαϊκίστικες» απόψεις, τις οποίες εξέφρασαν πολιτικοί, συνδικαλιστές, ακόμη και ασφαλιστές. Το αποτέλεσμα; Μία άτσαλη παρέμβαση στην αγορά, μη λογαριάζοντας τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος, και καθορισμός του ύψους αύξησης των ασφαλίστρων διοικητικά, με τις ασφαλιστικές εταιρείες να προσπαθούν να καλύψουν τις ζημιές από παντού.
Αυτή, συνοπτικά, είναι η ιστορία της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας στη χώρα μας. Μια ιστορία που όσοι έχουν θεσμικό ρόλο να διασφαλίζουν τη φερεγγυότητα του συστήματος, όπως η Τράπεζα της Ελλάδος, έρχονται σήμερα και σημειώνουν ότι το μοντέλο πάσχει και προτείνουν αλλαγές, δείχνοντας τη γενεσιουργό αιτία αύξησης του κόστους. Όμως τώρα είναι δύσκολο να νικήσουν τους πωλητές και τους λαϊκιστές. Τι θα γίνει; Προφανώς η ασφαλιστική αγορά θα σέρνεται από τον πωλητή και τον λαϊκιστή μέχρι να επικρατήσουν κάποιες πιο ώριμες σκέψεις, με τη βοήθεια των αναλογιστών και ενδεχομένως των πιο ψύχραιμων ασφαλιστών, πολιτικών και επιστημόνων.
Ας είμαστε ειλικρινείς: Η κατάσταση σήμερα στις ασφαλίσεις υγείας δεν είναι ευχάριστη για τις ασφαλιστικές εταιρείες. Οι εξελίξεις είναι αναπόφευκτες. Πόσο θα αυξάνονται, άραγε, τα ασφάλιστρα κάθε χρόνο σε ένα ετησίως ανανεούμενο συμβόλαιο αν δεν υπάρξουν ριζικές αλλαγές σε όλο το σύστημα, όπως εισαγωγή DRGs, ενίσχυση του ανταγωνισμού στον κλάδο των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας και άλλου τύπου ασφαλιστήρια συμβόλαια; Η ασφάλιση είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στους πωλητές και τους λαϊκιστές.
Διαβάστε παρακάτω το άρθρο από το ειδικό τεύχος της εφημεδίδας Nextdeal (Τεύχος 560) και σε ηλεκτρονική μορφή σελ. 9 (πατήστε κάτω δεξιά για μεγέθυνση)
